Γραφει ο Λουης Σερεμετης
Τις τελευταίες μέρες είναι σε πολύ κόσμο ολοφάνερη μια ανησυχία, ότι μαζί με τα αναγκαία περιοριστικά μέτρα, όλο και κάτι άλλο με αυτή την ευκαιρία θα περάσουν χωρίς να το καταλάβουμε, ή ακόμα ότι θα το ανεχτούμε χωρίς να διαμαρτυρηθούμε. Σε μια τέτοια συζήτηση που είχαμε με μια καλή φίλη, θυμήθηκα τον μύθο που λέγανε οι παλιοί για τον λαγό με την χελώνα.
Ένας λαγός είχε βαρεθεί να βόσκει τη νύχτα και δοκίμασε να βοσκήσει την ημέρα, μιας και ήταν ήσυχο το περιβάλλον που ζούσε. Εκεί που έβοσκε είδε ξαφνικά τον ίσκιο ενός μεγάλου γερακιού που πετούσε από πάνω του για να βρεί θήραμα! Μπροστά στον κίνδυνο να του ορμήσει το γεράκι και να τον κατασπαράξει, αποφάσισε να κρυφτεί κάτω από ένα μεγάλο αγριόχορτο και να περιμένει να περάσει ο κίνδυνος, όπως καλή ώρα εμείς με τον «ιό» τώρα που «Μένουμε σπίτι».
Εκεί που περίμενε ακίνητος, περνούσε μια χελώνα. Τον πλησίασε και τον ρώτησε γιατί κάθεται ακίνητος, και ο λαγός της είπε το λόγο. Τότε η χελώνα που ανέκαθεν δεν τον χώνευε, άρπαξε την ευκαιρία και τον κουτούπωσε, «να του κάνει τη δουλειά» ντε! Προσπάθησε να την αποφύγει, έκανε ό,τι μπορούσε αλλά μάταια!
Ο λαγός όμως δεν μπορούσε να κουνηθεί για να αποφύγει το «στρίμωγμα» της χελώνας γιατί θα τον έβλεπε το γεράκι. Το διακύβευμα βλέπετε ήταν μεγάλο, ή ίδια η ζωή του! Τα ζύγισε όλα, και προτίμησε την ζωή του! Έκανε υπομονή, έσφιξε την καρδιά του, και κάποια στιγμή είπε αναστενάζοντας: «Τώρα εδώ που φτάσαμε, γάμα κι εσύ χελώνα»!
Αφού δεν μπορούσε να παίξει επίθεση ο κακομοίρης, έπαιξε άμυνα για να γλιτώσει από το γεράκι, αλλά τον πρόδωσε η άμυνα! Έτσι έχουν τα πράματα σύμφωνα με τον μύθο! Τώρα την σήμερον ημέραν αν την «πατήσουμε» κι εμείς σαν τον λαγό δεν ξέρω, θα σας γελάσω!
Αν όμως μας εύρει κάτι κακό μέσα σε τούτη την αναμπουμπούλα, αλλά και πόσο σοβαρό θα είναι, θα το «αισθανθούμε» μόλις βγούμε από το σπίτι, και αφού …. χαλαρώσουμε!
