Γράφει ο Λούης Γ. Σερεμέτης.
Πάνε σαράντα χρόνια από τότε που σίγησε η διαπεραστική φωνή του ντελάλη στο χωριό, όταν έκανε γνωστές στους χωριανούς του τις αποφάσεις της Κοινότητας, τον ερχομό του Νομάρχη, και τις διαταγές του χωροφύλακα και του αγρονόμου. Ο ντελάλης ενημέρωνε τους θεριστάδες για τον ερχομό της αλωνιστικής μηχανής στο χωριό, για την συνέλευση του συνεταιρισμού, για τους αεροψεκασμούς για τον δάκο, διαφήμιζε θεατρικές παραστάσεις, ατραξιόν με αρκούδες, μαϊμούδες, φακίρηδες, αγώνες ποδοσφαίρου, και τα εμπορεύματα των πραματευτάδων. Οι ντελάληδες την περίοδο των Κοινοτικών εκλογών δεν έπαιρναν ανάσα, ξεκούφαιναν τον κόσμο αναγγέλλοντας συνδυασμούς, ονόματα υποψηφίων, πότε και σε ποιο καφενείο θα μιλούσαν. Ξεχώριζαν για τη δυνατή φωνή και τον χαρισματικό λόγο τους όταν φώναζαν με τις παλάμες στο στόμα σαν χωνί. Στο χωριό θυμόμαστε δύο ντελάληδες, τον Νίκο Αργυρόπουλο, τον (Χαρχαλιά), και τον Νίκο Σίκαλη. Αμοιβή τους ήταν ένα μισόκιλο κρασί, ένα ποτηράκι τσίπουρο, καφές, λίγο από το εμπόρευμα που διαλαλούσαν, κάνα ψάρι από τον ψαρά, ή κάνα ψιλό χαρτζιλίκι! Με τα χρόνια η Κοινότητα έβαλε μεγάφωνα στην πλατεία, και οι μοντέρνες συνήθειες και τρόποι επικοινωνίας που ήρθαν, αντικατέστησαν την άμεση προσωπική επαφή με την απρόσωπη μαζική και εξ αποστάσεως, σβήνοντας έτσι μια συνήθεια, και το παραδοσιακό επάγγελμα του ντελάλη.
Παραμονές των εκλογών, όπως τώρα καλή ώρα, ο ντελάλης θα έλεγε «αφουγκριαστείτε χωριανοί, έχουμε και λέμε, τρείς συνδυασμοί, 107 υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, 196 υποψήφιοι τοπικοί σύμβουλοι, σύνολο 303 νοματαίοι, ζητάνε την ψήφο μας για τον δήμο Ευρώτα»! Συγγενείς, κουμπάροι, φίλοι, χωριανοί, κοντοχωριανοί, συνάδελφοι και συνοδοιπόροι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, άλλοι «νέοι στο κουρμπέτι», ή «παλιές καραβάνες», σκορπισμένοι σε όλους τους συνδυασμούς, μας ζητάνε μια ευκαιρία, ή μια δεύτερη, όμως ποιον να ψηφίσεις ποιον να αφήσεις απόξω! Να ψηφίσουμε ό,τι λέει η καρδιά, ή ό,τι λέει το μυαλό, ή μήπως να το ρίξουμε κορώνα γράμματα; Ιδού το σκληρό δίλλημα! Εν τω μεταξύ όσο και να προσπαθούμε στα σπίτια να μοιράσουμε τις ψήφους σε όσους αξίζουν για να μην κακοκαρδίσουμε κανένα, «δεν βγαίνουνε, δεν βγαίνουνε τα δόλια τα κατσίκια μας», όπως λέει μια ατάκα στην δημοφιλή ταινία «ήταν όλοι τους κορόιδα»!
Υποσχέθηκαν πως όλα θα γίνουν αφού έχουν λεφτά, όχι δεν είπαν σε κανέναν και σε τίποτα, και όταν μιλούσαν για τη ρημάδα την ανάπτυξη που έχει καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο, έπεφτε πολύ χειροκρότημα! Οι απαιτήσεις πολλές, και δίκαιες, όμως «όπου ακούς πολλά κεράσια, μικρό καλάθι βάστα»! Τους γέρους τους ενδιαφέρει η βρύση να έχει νερό, να καίει η λάμπα στην κολώνα, ο δρόμος να είναι στρωτός, τα σκουπίδια μαζεμένα, να έχουν γιατρό, να είναι καθαρό το νεκροταφείο, να αισθάνονται ασφαλείς, να υποστηρίζονται από τον δήμο, και ύστερα όλα τα άλλα. Τα παιδιά θέλουν σχολεία ασφαλή, φιλόξενα και λειτουργικά, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, γήπεδο, γυμναστήριο, βιβλιοθήκες, παιδικές χαρές, και ο δήμος να αγαπάει έμπρακτα τα αδέσποτα. Οι εργαζόμενοι και οι αυτοαπασχολούμενοι θέλουν να αξιοποιηθεί κάθε εργαλείο για την ανάπτυξη για να υπάρχουν δουλειές, να γίνουν έργα προστασίας του περιβάλλοντος και των περιουσιών τους από φυσικές καταστροφές, να υπάρχει μέριμνα για τη στήριξη της οικογένειας, για την στέγη, την εξυπηρέτηση του πολίτη, καλύτερη ποιότητα ζωής, και μελετημένες κοινωνικές πολιτικές που θα επιδρούν θετικά στο δημογραφικό. Μόνο που για όλα αυτά χρειάζεται διορατικότητα, πολιτική βούληση, ειλικρίνεια, και αλληλοσεβασμός!
Σήμερα σε σχέση με τα παλιά χρόνια, πολλά έχουν αλλάξει στις τοπικές εκλογές με τους αχανείς δήμους «Καλλικράτη», όπου «χάνει ο σκύλος τον αφέντη», «εγώ το λέω στο σκύλο μου, κι ο σκύλος στην ουρά του», και πάει λέγοντας! Το πιο σημαντικό είναι η έλλειψη ουσιαστικής επαφής και επικοινωνίας της διοίκησης του δήμου με τον πολίτη. Στην όχι και τόσο μακρινή εποχή των Κοινοτήτων και των μικρών Δήμων, κάθε μέρα όσο και να μην ήθελες σκόνταφτες πάνω στον Πρόεδρο ή στο Δήμαρχο, τους έλεγες το πρόβλημά σου και αποκτούσαν άμεση γνώση, συζητούσες, συνεργαζόσουν, και αν ξεχνούσαν τους το ξανάλεγες, και αν σε έφερναν στο απροχώρητο τους έστελνες «στο καλό χωριό» και ξεθύμαινες! Σήμερα στην εποχή της ευγένειας αρκούμαστε σε φτηνές δικαιολογίες, τα γραφεία γέμισαν εκπροσώπους, επιτροπές, νομικά πρόσωπα, οργανισμούς, κοινωφελείς επιχειρήσεις, συμβούλια, παρασυμβούλια, κλπ, αλλά χάσαμε τον δήμαρχο! Οι νεότεροι τον βλέπουμε σε τελετές και πανηγύρια, και οι ηλικιωμένοι, τον γνωρίζουν σε κηδείες!
Αλλά και στην προεκλογική περίοδο λείπει η επαφή ψηφοφόρων και υποψηφίων. Οι υποψήφιοι ανέκαθεν επιδίωκαν αυτή την επαφή και γνωριμία με το κέρασμα που είχε γίνει «θεσμός», και όταν έβγαινες στις πλατείες τέτοιες μέρες δεν γλίτωνες από το κέρασμα που επιβεβαίωνε την άμεση και ζεστή προσωπική ή πολιτική σχέση. Υπήρχε και κόσμος που επεδίωκε και εκμεταλλευόταν αυτή την ευκαιρία, ένα μήνα καλοπέρναγε, και πολλοί παίρνανε και κάνα δράμι βάρος! Φταίει λένε η μεγάλη εκλογική περιφέρεια που δεν βρίσκουν άκρη, και η οικονομική κρίση που σταμάτησαν να κερνάνε, αλλά φτώχεια μήπως δεν υπήρχε και τότε που τα καφενεία και οι ταβέρνες δουλεύανε στο φουλ προεκλογικά;
Σήμερα οι υποψήφιοι για την προβολή τους χρησιμοποιούν κυρίως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συμβουλεύονται στυλίστες για να εντυπωσιάσουν με την παρουσία τους, και επικοινωνιολόγους ώστε με εντυπωσιακά συνθήματα να καλύψουν ελλείμματα ιδεών, ή την πολιτική τους γύμνια. Λείπουν τα μαζώματα σε σπίτια, οι αυθόρμητες συγκεντρώσεις, όσο για το κέρασμα, πρέπει να παρευρεθείς σε εγκαίνια εκλογικού κέντρου για να φας ένα φοντάν, να πιεις ένα ποτό, και μετά «έξω από την πόρτα»! «Ανάψανε» τα χέρια μας από τα παλαμάκια, καρουλιάσανε από τις πολλές χειραψίες και καήκανε από το πολύ αντισηπτικό, και μελάνιασε η πλάτη μας από τα πολλά χτυπηματάκια που μας κάνουν οι υποψήφιοι φεύγοντας, και το βράδυ γυρίζουμε στο σπίτι νηστικοί και απότιγοι, και ψάχνουμε νυχτιάτικα τις κατσαρόλες! Φεύγοντας βγάζουνε και «σέλφις» για τις ανάγκες του facebook, σαν απόδειξη της επαφής τους με το λαό! Κάποιοι κλείνουν την παράσταση με πυροτεχνήματα που φωτίζουν για λίγο τον ουρανό και σβήνουν αμέσως, όπως θα σβήσουν και οι ανέξοδες υποσχέσεις που ειπώθηκαν λίγο πριν! Ξέρουμε ότι τα περισσότερα δεν θα γίνουν, αλλά οι φωτογραφίες φτάνουν και περισσεύουν για να θυμίζουν και σε εμάς αυτές τις στιγμές! Ποιος να το πίστευε ότι θα ‘ρθουν «τούμπα» τα πράματα; O tempora, o mores, νέοι καιροί, νέα ήθη! Καημένε ντελάλη πόσο άτυχος ήσουν που η τεχνολογία σου πήρε τη μπουκιά από το στόμα, και πόσο τυχερός που δεν πρόλαβες να αναγγείλεις τα παράξενα!
Καλαμπουρίζουμε και λίγο για εκτόνωση, παρόλο που με τα χρόνια όλο και πιο συχνά δηλώνουμε ότι «πέφτουμε από τα σύννεφα» με τις επιλογές μας, και αυτό γιατί πιστεύουμε «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», συνηθίσαμε να τρεφόμαστε με αυταπάτες, είμαστε ευκολόπιστοι και στο τέλος καταλήγουμε απογοητευμένοι! Με την ευκαιρία ήρθε στο νου μια ιστορία που είναι πάντα επίκαιρη! Πάνε πολλά χρόνια, ήταν παραμονές των Κοινοτικών εκλογών, και ο μπάρμπα Γιώργης με το σούρουπο γύριζε από την αγορά. Η θειά Γιώργαινα πάντα τον περίμενε να φάνε μαζί, και να της πει τα νέα της πλατείας. Εκείνη τη βραδιά ο μπάρμπα Γιώργης της ζήτησε να τον συγχωρέσει που δεν θα της κάνει παρέα γιατί δεν πήγαινε τίποτα κάτω επειδή τον κέρασαν στην ταβέρνα κάποιοι υποψήφιοι. Τότε τον ρώτησε από όσους άκουσε στα καφενεία ποιος ήταν ο καλύτερος να τον ψηφίσουν!
Ο μπάρμπα Γιώργης ήταν ένας γέρος σοφός, ήμερος και ήρεμος, αντιμετώπιζε ψύχραιμα τις καταστάσεις, και τις χαρακτήριζε με λίγες κουβέντες! Ζήτησε ευγενικά από τη γριά του ένα τσιπουράκι για τη χώνεψη, άναψε ένα σκέτο τσιγάρο, κάθισε, και της αποκρίθηκε: «Άκουσε γριά, προεκλογικά ο καθείς τη μύξα του, για βούτυρο την έχει, αλλά μετά τι χαμπάρια; Εμείς τόσα χρόνια τη δουλειά μας την μάθαμε καλά! Κρατάμε μικρό καλάθι, και ψηφίζουμε αυτούς που αγαπάμε γι αυτό που είναι, και για το ενδιαφέρον που δείχνουν για εμάς, και δεν μετανιώνουμε ποτές»! Λόγια σοφά, από ανθρώπους που ξέρουν τι γυρεύουν! Ας είναι συχωρεμένοι λοιπόν ο μπάρμπα Γιώργης και η θειά Γιώργαινα, και ας γίνουν οι ασφαλέστεροι οδηγοί για αυτές τις επιλογές μας! Καλό Σαββατοκύριακο, και «καλό βόλι»!
