γραφει ο Λουης Σερεμετης
«Φταίει το σύστημα», «είναι αργό το ίντερνετ», «έπεσε το ρημάδι το σύστημα»! Αυτά ακούς συνέχεια από τα γερόντια στο χωριό, κραδαίνοντας τις μαγκούρες τους από αγανάκτηση, βρίζοντας και βλαστημώντας τα συστήματα που τους έχουν ζώσει για τα καλά, όπως λένε! Αυτό που τους έχει κάνει «αντισυστημικούς» τώρα στα γεράματα και το βρίζουν περισσότερο, είναι το πολύπαθο σύστημα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης που «πέφτει» συχνά και τους ταλαιπωρεί όταν πάνε στο Αγροτικό Ιατρείο του χωριού να γράψει τα φάρμακά τους!
Το αγροτικό ιατρείο του χωριού μέχρι πριν λίγα χρόνια είχε δύο ιατρούς. Όμως σιγά σιγά φτάσαμε στο σημείο να μην υπάρχει τώρα γιατρός μόνιμος, και να έρχεται μια δυό φορές την εβδομάδα από το Γύθειο, και αν έρθει. Πολλές φορές για διάφορους λόγους δεν ερχόντουσαν τις προκαθορισμένες μέρες, και όταν ερχόταν γιατρός μαζευόταν πολύς κόσμος να εξυπηρετηθεί, πράγμα κουραστικό λόγω και της πολύωρης αναμονής! Και σαν να μην έφτανε η κούραση και ο εκνευρισμός από τις καθυστερήσεις, προστέθηκε άλλο ένα πρόβλημα, αυτό της τακτικής «κατάρρευσης» του συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, με αποτέλεσμα να μην μπορούν οι γιατροί να συνταγογραφήσουν εξετάσεις ή φάρμακα, και ο κόσμος να περιμένει την επόμενη επίσκεψή του γιατρού στο χωριό, μπορεί και μετά από μια εβδομάδα!
Πριν τις γιορτές το χωριό είχε ξεμείνει για 20 μέρες από γιατρό, αγροτικό ή γενικό που έπρεπε να ερχόταν από το Γύθειο για εξετάσεις ή να συνταγογραφήσει φάρμακα. Υπήρχε η πληροφόρηση ότι θα ήταν για λίγες μέρες κλειστό το ιατρείο για να γίνει απολύμανση στο χώρο του επειδή το είχε επισκεφτεί κρούσμα με κορονοϊό. Περνούσαν όμως οι μέρες, γιατρός δεν φαινόταν με τίποτα, και το άνοιγμα έπαιρνε αναβολή από μέρα σε μέρα, και ο κόσμος ρωτούσε συνέχεια με αγωνία! Μετά από παράπονα και διαμαρτυρίες χωριανών και τηλέφωνα, μας ενημέρωσαν ότι σε λίγες μέρες θα λειτουργούσε ξανά το ιατρείο. Κάποια στιγμή είδαμε χαρτί στην πόρτα που έγραφε ότι σε δύο μέρες θα είχαμε γιατρό, και είπαμε επιτέλους!
Όμως να πάλι μπροστά μας το πρόβλημα του συστήματος, και ξανά ταλαιπωρία και αγανάκτηση στον κόσμο μετά από τόσες αποτυχημένες απόπειρες να γράψει φάρμακα. Αυτόν τον καιρό που μαζεύουμε ελιές, όλοι σχεδόν αγγαρεύουμε άτομα του στενού μας συγγενικού ή φιλικού περιβάλλοντος να μας γράψουν φάρμακα, και αυτά τα άτομα είναι κυρίως συνταξιούχοι που συμμερίζονται τον αγώνα μας στα χωράφια και προθυμοποιούνται να μας εξυπηρετήσουν.
Μάταια όμως, γιατί το βράδυ μας ανακοινώνουν περίλυποι και αγανακτισμένοι ότι «τσάμπα περιμέναμε, έπεσε το σύστημα»! Πολύς κόσμος πάλι φεύγει από το χωράφι για λίγο για να γράψει φάρμακα, αλλά σκεφτείτε την ώρα που θα φτάσει η σειρά τους να πέσει το σύστημα! Εδώ βέβαια εύλογα μας γεννάται μια απορία! Γιατί τόση ταλαιπωρία για ένα δημόσιο αγαθό που λέγεται υγεία! Και κάτι άλλο! Όλοι αναρωτιόμαστε αν το σύστημα πέφτει και σε άλλες δημόσιες δομές υγείας, ή αν πέφτει και στους ιδιώτες γιατρούς.
Τι συμβαίνει τελικά με το «σύστημα»; «Φταίει το σύστημα»; Φταίνε οι άνθρωποι του συστήματος; «Είναι αργό το ίντερνετ»; Μήπως οι Κροκεές έχουν πρόβλημα; Έχει πρόβλημα η γραμμή του ΟΤΕ ή του παρόχου που παρέχει την σύνδεση στο ίντερνετ, ή μήπως φταίμε εμείς οι αμαρτωλοί που δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα όσα μας λένε ότι συμβαίνουν, και υπομένουμε στωικά αυτά τα βασανιστήρια; Θα είχαμε αυτήν την ντροπιαστική κατάσταση αν υπήρχε μόνιμος αγροτικός γιατρός στο ιατρείο μας;
Είναι περιφρόνηση και εμπαιγμός να μην έχει τακτικά γιατρό ένα μεγάλο χωριό με τόσους εργαζόμενους, με τόσα παιδιά στα σχολεία! Είναι πρωτοφανής ταλαιπωρία το να πέφτει το σύστημα σχεδόν κάθε φορά που έχουμε γιατρό, ή κάθε τρεις και λίγο, και να αναβάλλεται η συνταγογράφηση για την επόμενη επίσκεψή του στο χωριό, που μπορεί και να είναι και μετά από μια εβδομάδα ή και περισσότερο, γιατί μπορεί και να του πέσουν πολλές εφημερίες στο Νοσοκομείο ή στο Κέντρο Υγείας λόγω κορονοϊού! Και αν έπεσε το σύστημα, γιατί δεν στέλνουν γιατρό και την άλλη μέρα να κάνει αυτό που δεν μπόρεσε την προηγούμενη μέρα!
Αυτή η δουλειά γίνεται καιρό! Το καλοκαίρι είχε τύχει να δω αγανακτισμένα γεροντάκια στην πλατεία που είχαν φύγει από το ιατρείο χωρίς συνταγές, να κουβεντιάζουν έντονα να μιλάνε για το σύστημα που είχε πέσει και εκείνη την ημέρα. Ο μπάρμπα Γιώργης έλεγε με αγανάκτηση ότι «αυτό το βιολί γίνεται συνέχεια τον τελευταίο καιρό, και έχουμε μείνει χωρίς χάπια, γιατί δικαιούμαστε ένα κουτί τον μήνα, και το κουτί έχει 28 χάπια, και αν περάσει και η άλλη εβδομάδα θα πρέπει να το πάρουμε από το φαρμακείο βερεσέ, και τον άλλο μήνα πάλι θα ξεμείνουμε»! Είχαν πάρει φόρα, πετάγεται κι ο μπάρμπα Μίμης και λέει: «Καλύτερα ήταν πριν που είχε ο καθένας το συνταγολόγιό του και ούτε ίντερνετ, ούτε συστήματα που λένε ότι είναι καλύτερα! Εγώ ξέρω πως όταν χρειαζόμουν φάρμακο, έπαιρνα αυτό που χρειαζόμουνα, όλα γράφονταν στην ώρα τους, και δεν ξεμέναμε ποτέ από γιατρούς και φάρμακα, ενώ τώρα ορίστε τα χαΐρια μας»!
Αυτή η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο πλέον! Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί κι άλλο! Δεν είναι δυνατόν στην εποχή της τηλεϊατρικής να υπάρχουν ταυτόχρονα εικόνες τριτοκοσμικές, με κόσμο στην ουρά και συστήματα που να καταρρέουν! Μήπως εκτός από τους θεσμούς και τα συστήματα πρέπει να υπάρχουν και τα κατάλληλα πρόσωπα να τα υπηρετούν! Σίγουρα ναι! Και αυτά τα πρόσωπα ποιος τα επιλέγει και τα προωθεί; Το κράτος και η κυβέρνηση!
Πως όμως είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα κωμικοτραγικά και ευτράπελα πράγματα την σημερινή εποχή που οι κυβερνώντες καυχώνται για την ψηφιακή διακυβέρνηση, και τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους, για την ταχύτητα της πληροφορίας, τις ασύλληπτες ταχύτητες στο ίντερνετ. Με τι ταχύτητα τρέχει το ίντερνετ στα Λεβέτσοβα; Με την ταχύτητα του αραμπά; Συμβαίνουν και αλλού; Μήπως είμαστε ένα παραμελημένο χωριό γιατί πάψαμε να διεκδικούμε αυτό που μας αξίζει και αρκούμαστε στο «ό,τι προαιρείσθε»;
Οι εξηγήσεις στην δική μας περίπτωση μπορεί να είναι πολλές, πολλοί μπορεί να συμφωνήσουμε, πολλοί μπορεί να διαφωνήσουμε, αλλά η βασική εξήγηση είναι μια, και εδώ πρέπει να συμφωνήσουμε! Ότι δεν έχουν πολλούς γιατρούς να καλύψουν τις ανάγκες ακόμα και στα αγροτικά ιατρεία, τώρα που μας πλάκωσε και ο κορονοϊός. Αλλά γιατί δεν έχουν προσωπικό; Γιατί δεν προνόησαν και δεν φρόντισαν να το προσλάβουν; Αυτό φαίνεται και από τις ελλείψεις στην περίπτωση της πανδημίας, από τις κατοσταριές νεκρούς καθημερινά, από τους διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ που ίσως να γλίτωναν! Το είδαμε ξεκάθαρα και με το θέμα της κακοκαιρίας και της ταλαιπωρίας του κόσμου. Είναι σίγουρο ότι η προνοητικότητα που δείχνουν το κράτος και οι κυβερνήσεις για οτιδήποτε, και η προετοιμασία που έχουν ή δεν έχουν κάνει για να αντιμετωπίσουν κάποιο πιθανό πρόβλημα πριν αυτό προκύψει, είναι θέμα πολιτικής προτεραιότητας, σχεδιασμού, και πολιτικής βούλησης.
Προχτές Πέμπτη 27 του Γενάρη κάποια στιγμή που περίμενε αρκετός κόσμος στο γιατρείο πάλι έπεσε το σύστημα! Ξανά ταλαιπωρία, και με ανακοίνωση που κόλλησαν στην πόρτα ενημέρωναν ότι το επόμενο ραντεβού των Κροκεατών με τον γιατρό θα είναι στις 4 Φλεβάρη! Τόσο κοντινό το διάστημα! Και αφού δηλώνουν λυπημένοι που διακόπηκε η συνταγογράφηση, γιατί δεν έστελναν πάλι την γιατρό την άλλη μέρα να γράψει φάρμακα, μήπως και ήταν όρθιο το σύστημα;
Ο κόσμος αγανάκτησε, κάποιοι που είχαν ξεμείνει από φάρμακα και μέσα στην κακοκαιρία, πήραν τα αυτοκίνητά τους να πάνε Σπάρτη, Γύθειο, Βλαχιώτη όπου υπάρχουν δημόσιες δομές υγείας, ή στην Σκάλα σε ιδιώτες γιατρούς να πληρώσουν από 10 ευρώ την συνταγή να γράψουν τα φάρμακά τους, και κάποιοι άλλοι που δεν είχαν αυτοκίνητο τους παρακάλεσαν να τους πάρουν μαζί, και άλλοι πήραν ταξί! Να πας δηλαδή να συνωστιστείς με τέτοιο κρύο σε μέρη με πολύ κόσμο, και να κινδυνεύεις να κολλήσεις κορονοϊό!
Και τελικά ποιο είναι το όφελος από το 25% της συμμετοχής μας στα φάρμακα με μια συνταγογράφηση από το να τα πληρώσεις εξ ολοκλήρου το ποσό στο φαρμακείο, όταν αναγκάζεσαι να πληρώσεις βενζίνες, ή ταξί, ή τον ιδιώτη γιατρό για την συνταγογράφηση; Κανένα όφελος, έρχεσαι μία η άλλη, αλλά γλιτώνεις την ψυχική οδύνη! Αυτό θέλουν να μας κάνουν; Δηλαδή θα πρέπει να πληρώνουμε για υπηρεσίες που είναι υποχρεωμένοι να μας προσφέρουν δωρεάν; Αυτό είναι το «σύγχρονο» κοινωνικό κράτος; Αν με την απάθειά μας το πετύχουν, τότε χαλάλι τους!
Δήμαρχοι , αντιδήμαρχοι, περιφερειάρχες, αντιπεριφερειάρχες, δημοτικοί σύμβουλοι, τοπικοί άρχοντες, λαϊκοί και κληρικοί, δεν έχετε πάρει χαμπάρι τίποτα από όλα αυτά, ή αυτά δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητές σας; Είναι καιρός να κάνετε κάτι, να συσπειρωθούμε και να ξεσηκωθούμε όλοι μαζί για μια λύση!
Μια ριζική λύση είναι να στελεχωθούν με αγροτικούς γιατρούς όλα τα περιφερειακά ιατρεία στα χωριά όπως πριν, για να υπάρχει γιατρός πέντε μέρες την εβδομάδα!
Μέχρι που να γίνει αυτό, να απαιτήσουμε να ξαναέρχεται γιατρός την άλλη μέρα για να ολοκληρωθεί η συνταγογράφηση, και να φτιάξουν επιτέλους αυτό το ρημάδι το σύστημα.
Ας φωνάξουμε και ας διαμαρτυρηθούμε όλοι μήπως συγκινηθούν οι αρμόδιοι. Δεν μας αξίζει τέτοια μεταχείριση από ένα κράτος που του προσφέρουμε ό,τι μας ζητήσει!
Αν παραμείνουμε απαθείς και αδρανείς σ αυτήν την κατάσταση, τότε θα σημαίνει ότι αποδεχόμαστε αυτό το χάλι μας, οπότε σίγουρα θα μας στείλει πριν την ώρα μας παιδιά στα κυπαρίσσια… το σύστημα, το σύστημα …αυτό το κωλοσύστημα!
