του Λουη Σερεμετη
Μετά τον πόλεμο, το βάρος της αγροτικής ανασυγκρότησης εκτός από τον αγροτικό κόσμο, είχε πέσει και στους γεωπόνους και στους κτηνίατρους των Γραφείων Γεωργικών Εφαρμογών των Διευθύνσεων Γεωργίας της κάθε Νομαρχίας! Ήταν η ψυχή των ανθρώπων της υπαίθρου, από το πρωί μέχρι το βράδυ «όργωναν» τα χωριά, τους εύρισκες στα χωράφια και στα μαντριά, με παλιόρουχα, αρβύλες και γαλότσες, παρέχοντας οδηγίες και συμβουλές. Με σεβασμό στις τοπικές συνήθειες και αναγνωρίζοντας τις γνώσεις που είχαν αποκτήσει οι ίδιοι οι αγρότες από τις παρατηρήσεις που έκαναν στην διάρκεια της κάθε καλλιέργειας και εκτροφής, κατάφεραν να εμπλουτίσουν τις γνώσεις των αγροτών, και να καμαρώνουν και να χαίρονται μαζί τους όταν παράγουν.
Είχαν τακτικές συναντήσεις οι γεωπόνοι και οι κτηνίατροι με τους καλλιεργητές και κάθε λογής παραγωγό κάθε μήνα, για να καλύπτουν όλες τις εποχές και όλα τα στάδια της παραγωγής. Στις συναντήσεις που γινόντουσαν στα χωράφια, σε κάθε χώρο εκτροφής, και στα γραφεία της Κοινότητας, κάτι σαν τα πρώτα ελεύθερα ανοιχτά σεμινάρια, οι παλαιοί παραγωγοί και μαθητευόμενοι καλλιεργητές έμαθαν από τους γεωπόνους τι θα πει εδαφολογία, νέες μέθοδοι και νέοι τρόποι εκμετάλλευσης, βελτιωμένο φυτικό και ζωικό γενετικό υλικό, αλλά είχαν και τον νου τους να μην χαθεί και το παλιό, το ντόπιο.
Ο κόσμος έμαθε για την ευζωία των ζώων και για νέες φυλές, έμαθε για τις αναλύσεις εδάφους και των φύλλων, τι θα πει ph εδάφους ώστε να γίνει η σωστή επιλογή των κατάλληλων λιπασμάτων για καλύτερη θρέψη και οικονομία, γνώρισε την βιολογία των εχθρών και ασθενειών για να είναι σωστοί και αποτελεσματικοί οι τρόποι καταπολέμησής τους. Έμαθε για την σημασία που έχουν όλα αυτά για την ποσοτική και ποιοτική απόδοση των καλλιεργειών, και την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου παραγωγού και καταναλωτή.
Οι υπηρεσίες του κράτους φρόντιζαν και έφερναν νέες ποικιλίες σπόρων, φυτών και δέντρων, καθώς και ζωντανά από επιλεγμένες ράτσες, τραγιά και γίδες, κριάρια και προβατίνες, αγελάδες και ταύρους, γουρούνες και κάπρους, έφεραν νέες ράτσες βασιλισσών για πιο ήμερα και αποδοτικά μελίσσια κ.α. Στο χωράφι, πάνω στην πράξη, τους έμαθαν να κλαδεύουν, να καθαρίζουν τα δέντρα, να αναγνωρίζουν εχθρούς και ασθένειες, να κεντρώνουν ελιές πορτοκαλιές και άλλα οπωροφόρα δέντρα, και σωστούς τρόπους για να πολλαπλασιάζουν μόνοι τους τα καλλιεργούμενα και τα εκτρεφόμενα είδη. Έτσι αυξήθηκαν και βελτιώθηκαν οι αποδόσεις σε γεωργούς και κτηνοτρόφους, και άρχισε να αναπτύσσεται σε γερές βάσεις η αγροτική παραγωγή.
Στην περιοχή μας έναν τέτοιο γεωπόνο θυμάμαι τον αείμνηστο κύριο Σταθάκη, πατέρα ενός συμμαθητή μου, που έζησε για αρκετά χρόνια στο χωριό! Πολλές φορές άκουγα τον πατέρα μου να τον μελετάει όσο ζούσε, για το ενδιαφέρον του για την δουλειά του και για χωριανούς αν και δεν ήταν από εδώ! Έκανε επιτόπου μαθήματα στους νέους, ήρεμος και καλός δάσκαλος έμαθε πολλά στον κόσμο. Τα μεγαλύτερα παιδιά του γυμνασίου τα μάζευε και τους έμαθε να κεντρώνουν με έναν σουγιά και λουρίδες από χόρτο τα άγρια δέντρα, αγριλιές και αγκοριτσιές σε ήμερα, και να αγαπήσουν την γη που τρέφει όλον κόσμο!
Θυμάμαι που πήγαινε πρόθυμα στα χωράφια και στα μελίσσια μας για επί τόπου συμβουλές! Άκουγα τον πατέρα μου να τον ευχαριστεί για το ενδιαφέρον του για τα χωράφια και τα μελίσσια, που χάρη σε αυτόν έχουμε από τότε! Θυμάμαι σαν τώρα την βοήθειά του βάζοντας την υπογραφή του για μια επιδότηση και ένα δάνειο, για να μπορέσουμε μέσω της τότε Αγροτικής τράπεζας να εκσυγχρονιστούμε και να αποκτήσουμε μελισσοκομικά εφόδια, κυψέλες, και τον πρώτο χειροκίνητο μελιτοεξαγωγέα μας! Πέρασε ώρες στο μελισσοκομείο με την μάσκα του για να μας βοηθήσει να μεταγγίσουμε τα μελίσσια από τα παλιά κοφίνια στις σύγχρονες ευρωπαϊκές κυψέλες.
Τα θυμάμαι όλα αυτά κάθε χρόνο παραμονές του τρύγου των μελισσιών αγαπητέ φίλε και καλέ συνάδελφε μελισσοκόμε Δημήτρη Κωνσταντόπουλε από την Πετρίνα.
Αυτά σαν ελάχιστος φόρος τιμής στους ανθρώπους της υπαίθρου, και σε έναν σημαντικό επιστημονικό κλάδο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανόρθωση του πρωτογενούς τομέα μετά τα δεινά του πολέμου και του εμφυλίου, αλλά και σε έναν λαμπρό επιστήμονα, τον αείμνηστο κύριο Σταθάκη που τίμησε το λειτούργημα του κρατικού γεωπόνου, που δέθηκε με το χωριό και αγαπήθηκε από τους ανθρώπους του μόχθου, και που έχει ο ίδιος ένα μεγάλο μερίδιο για όσα έχουμε επιτύχει! Αιωνία η μνήμη του!
Όχι μόνο σήμερα, αλλά και πάντα θα υπάρχει η ανάγκη βελτίωσης και αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών, και προώθηση νέων που έχουν καλύτερο μέλλον εξ αιτίας της αλλαγής των συνθηκών και των διατροφικών συνηθειών των ανθρώπων. Ανάγκη θα υπάρχει και για νέα μέτρα ενίσχυσης και συνεχούς εκπαίδευσης από κοντά, για να δοθεί μια νέα δυναμική στην ανάπτυξη της υπαίθρου και του πρωτογενούς τομέα παραγωγής.
Όμως σε αντίθεση με αυτά που γίνονταν τότε, βλέπουμε σήμερα στην πλειοψηφία τους τα γραφεία Αγροτικής ανάπτυξης να στελεχώνονται από γεωπόνους και κτηνιάτρους, διεκπεραιώνοντας συνήθως γραφειοκρατικές δουλειές, ενώ θα μπορούσε να τις κάνει και ένας απλός γραφιάς, και αυτοί να βρίσκονται δίπλα στον παραγωγό! Έτσι οι παραγωγοί στερούνται των πολύτιμων υπηρεσιών των κρατικών αγροτικών συμβούλων, και κάπως έτσι χάθηκε η παραδοσιακή και επωφελής για όλους σχέση τους με τον κόσμο της παραγωγής.
Βέβαια δεν φταίνε αυτοί, άλλοι φταίνε….
