ΚΚΕ Τ.Ε. ΛΑΚΩΝΙΑΣ: Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό

Την Κυριακή των Βαΐων, δύο πολιτικοί μεσσίες επισκέφτηκαν τη Λακωνία. Ο πρώτος, εκ νέου υποψήφιος ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Μανώλης Κεφαλογιάννης ζήτησε την ψήφο του λαού επαναλαμβάνοντας τα γνωστά εκβιαστικά διλήμματα περί σταθερότητας και σιγουριάς, προκειμένου να συνεχιστεί η ίδια πολιτική, αυτή δηλαδή που ζει ο λαός μας καθημερινά, της ακρίβειας, της φοροληστείας, των ατελείωτων ωρών δουλειάς, μέχρι της εμπλοκής της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Η ομιλία του από την αρχή, όταν «ξέχασε» τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και το διαμελισμό της, μέχρι το τέλος, όταν προέτρεψε τη νέα γενιά να ασχοληθεί με τον πρωτογενή τομέα λόγω του συγκριτικού πλεονεκτήματος «του ήλιου, της εξυπνάδας μας και της παράδοσής μας», αποτελεί μνημείο πολιτικαντισμού, παραποίησης της πραγματικότητας και ωραιοποίησης της βάρβαρης πολιτικής της ΕΕ.

Ο δεύτερος, υποψήφιος Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Μανιάτης, διατελέσας σε κυβερνητικές θέσεις από το 1998, ζήτησε και αυτός την ψήφο του λαού, μιλώντας για τα «κοινά» μας προβλήματα, τη φτώχεια, την ανασφάλεια, τα προβλήματα των αγροτών, τις ελλείψεις στην υγεία και στην παιδεία, τα σκάνδαλα των παρακολουθήσεων, την τραγωδία στα Τέμπη, τα emails της κας Ασημακοπούλου, την αλαζονεία του κ. Μητσοτάκη. Και ποια είναι η αιτία όλων αυτών, σύμφωνα με τον κ. Μανιάτη; Ότι «Μέχρι τώρα στην Ευρώπη, είχαμε μια σειρά πολιτικών που προσδιορίστηκαν κυρίως από το μεγάλο συντηρητικό κόμμα της Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο ανήκει η Νέα Δημοκρατία.» Αν ενισχυθούν επομένως οι «προοδευτικές δυνάμεις», η ΕΕ θα γίνει πιο φιλολαϊκή…

Ας μάθει λοιπόν ο κ. Μανιάτης ότι με πλειοψηφία τις υποτιθέμενες «προοδευτικές» δυνάμεις στην ΕΕ, με σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις ή κυβερνήσεις συνεργασίας με τέτοιο «πρόσημο» στο τιμόνι, τα τελευταία 30 χρόνια, ψηφίστηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που σήμανε την κλιμάκωση της επίθεσης στα εργατικά – λαϊκά στρώματα και το ξεθεμελίωμα δικαιωμάτων σε Εργασιακά, Ασφαλιστικό, Υγεία, Πρόνοια κ.τ.λ., έγιναν η επέμβαση ΕΕ και ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, οι επεμβάσεις σε Ιράκ και Αφγανιστάν, πέρασαν βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, όπως π.χ. το περιβόητο πακέτο «Χαρτζ» του σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ στη Γερμανία, που αποτέλεσε μπούσουλα αντεργατικών αναδιαρθρώσεων σε όλη την ΕΕ. Πολλά από αυτά μάλιστα με τη μάσκα της «κοινωνικής δικαιοσύνης», όπως οι αντεργατικές Οδηγίες που ενσωμάτωσαν σε νόμους η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ για τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας στο όνομα της ανταγωνιστικότητας κ.ά.

Από τις ευρωεκλογές του 2019 έως και σήμερα οι σοσιαλδημοκρατικές «προοδευτικές» κυβερνήσεις σε μια σειρά χώρες από τη Γερμανία έως την Πορτογαλία, την Ισπανία, τις σκανδιναβικές χώρες κάθε άλλο παρά πιο φιλολαϊκή δεν έκαναν την ΕΕ. Έβαλαν τη «σφραγίδα» και την υπογραφή τους:

Στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, στέλνοντας δεκάδες χιλιάδες τόνους πολεμικό υλικό και στρατιωτικούς «συμβούλους», στηρίζοντας την κυβέρνηση Ζελένσκι με πάνω από 78 δισ. ευρώ, υπογράφοντας κυρώσεις που πληρώνουν οι λαοί της ΕΕ, πολεμικούς εξοπλισμούς και «ανακοινωθέντα». Την ίδια ώρα, κάνουν πλάτες στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, ενώ στέλνουν και πολεμικές δυνάμεις στην Ερυθρά Θάλασσα.

Στην πολιτική που έστειλε στον θάνατο πάνω από 1,8 εκατομμύρια Ευρωπαίους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με τα διαλυμένα από την εμπορευματοποίηση συστήματα Υγείας.

Στο υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, που μοιράζει τρισ. στους επιχειρηματικούς ομίλους και νέα «σοδειά» με αντιλαϊκά μέτρα στους λαούς. Στις «αποπληθωριστικές» πολιτικές που εκτίναξαν τον πληθωρισμό για τους λαούς, αποδεκατίζοντας το λαϊκό εισόδημα. Στο νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, τον βαρύ χαλκά για τους λαούς όλης της ΕΕ.

Στην πολιτική της «πράσινης ανάπτυξης», που έστειλε το ρεύμα και την Ενέργεια στα ύψη. Που φορτώνει νέα χαράτσια στους λαούς για μετακινήσεις, κατοικία, τρόφιμα.

Στη νέα ΚΑΠ, που για τα κέρδη των μονοπωλίων ξεκληρίζει τους αγρότες και τους έβγαλε μαζικά στους δρόμους σε όλη την Ευρώπη. Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία με τις δήθεν «προοδευτικές» κυβερνήσεις κλονίστηκαν από τις μεγαλειώδεις αγροτικές κινητοποιήσεις ενάντια στην ΚΑΠ της ΕΕ.

Στο νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης, τις «υπερδομές» – φυλακές στα νησιά του Αιγαίου, την ένταση της καταστολής με θύματα δεκάδες χιλιάδες ξεριζωμένους.

Στις νέες Οδηγίες για το γενικευμένο φακέλωμα όλων, την ελεύθερη διακίνηση κατασκοπευτικών λογισμικών ενάντια στη «ριζοσπαστικοποίηση», όπως και με το ανιστόρητο κατασκεύασμα, τη θεωρία «των δύο άκρων».

Ενώ στελέχη τους, μαζί με τους «νεοφιλελεύθερους» και λοιπούς, «έπιασαν πρώτο τραπέζι πίστα» και στα διάφορα σκάνδαλα της ΕΕ, της μπόχας, της σαπίλας και των λόμπι, που σύμφωνα με το ψήφισμα το οποίο συνυπέγραψαν, αποτελούν «συστατικό στοιχείο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας».

Όλα αυτά από κοινού ψήφισαν και οι ευρωβουλευτές ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και λοιπών δήθεν «προοδευτικών δυνάμεων», μαζί με τους «νεοφιλελεύθερους» ευρωβουλευτές της ΝΔ, και του δήθεν «αντισυστημικού» Βελόπουλου. Είναι αποκαλυπτικό ότι στις ψηφοφορίες στο Ευρωκοινοβούλιο από το 2019 έως το 2024:

Η Νέα Δημοκρατία ψήφισε ό,τι και ο ΣΥΡΙΖΑ στο 74,6% των ψηφοφοριών.

Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε ό,τι και η Νέα Δημοκρατία στο 92,6% των ψηφοφοριών.

Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά τοποθετήθηκαν με την ίδια ψήφο στο 70,4% των ψηφοφοριών.

Οι ευρωομάδες τους, οι κυβερνήσεις τους, σοσιαλδημοκρατικές και «νεοφιλελεύθερες», απέδειξαν πως «δεν υπάρχουν σινικά τείχη» ανάμεσά τους όταν πρόκειται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου: Οι «νεοφιλελεύθεροι» εφάρμοσαν «επεκτατικές» οικονομικές πολιτικές φεσώνοντας τους λαούς, οι σοσιαλδημοκράτες δήθεν «ειρηνιστές» πρωτοστάτησαν στην αποστολή όπλων στην Ουκρανία, όπως πιο πριν στην εφαρμογή των μνημονίων στην Ελλάδα κι άλλες χώρες.

Το συμπέρασμα είναι, όπως και να τη μασκαρέψουν, όποιος κι αν κάθεται στο τιμόνι της, η ΕΕ μόνο χειρότερη γίνεται, γιατί είναι ένωση του κεφαλαίου, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα γίνεται όλο και πιο αντιδραστικό, και γι’ αυτό το μόνο που έχει να «προσφέρει» η ΕΕ στους λαούς είναι μεγαλύτερη φτώχεια, εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά.

Αυτή είναι η «ευρωπαϊκή κανονικότητα», για την οποία η κυβέρνηση καλεί σε αντιλαϊκή «σταθερότητα» και στράτευση του λαού, ενώ οι ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ την κατηγορούν ότι «αποκλίνει» τάχα από αυτήν. Δεν υπάρχουν λοιπόν περιθώρια για άλλες αυταπάτες και απογοητεύσεις. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, απέναντι στην ΕΕ και τα κόμματά της, ο λαός μπορεί να ανοίξει τον πραγματικά ελπιδοφόρο δρόμο για τις δικές του ανάγκες.

29/4/2024

ΤΟΜΕΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΑΚΩΝΙΑΣ