Γραφει ο Λουης Σερεμετης
Πίνοντας χτες τον απογευματινό καφέ στην πλατεία, χάζευα με τους υποψηφίους, που έκαναν παρέλαση. Άλλοτε μπουλούκια, άλλοτε μοναχός του ο καθένας. Άλλοι έρχονταν και άλλοι έφευγαν. Άφηναν ένα πακέτο χαρτιά, και έφευγαν βιαστικά, σα ζεματισμένοι, γιατί λέγανε πως έχουν να πάνε κι αλλού, έχουν να κάνουν πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα!
Στο σημερινό προεκλογικό σκηνικό φαίνεται όμως ότι κάτι έχει αλλάξει σε σχέση με τα παλιά, ή μάλλον κάτι λείπει. Τι είναι όμως αυτό που λείπει, και τι να φταίει γι αυτό;
Μήπως φταίει ο «Καποδίστριας», και ο «Καλλικράτης»; Σίγουρα φταίει κι αυτό! Την εποχή, όχι μακρινή, των Κοινοτήτων και των μικρών Δήμων, κάθε μέρα όπου και να έκανες έβρισκες μπροστά σου τον Πρόεδρο ή το Δήμαρχο, του έλεγες το πρόβλημα, αυτοί αποκτούσαν άμεση γνώση του προβλήματος, συζητούσες, ή αν σε έφερναν στο απροχώρητο, τους έβριζες και ξεθύμαινες!
Τώρα με τη δημιουργία αχανών Δήμων, «χάνει ο σκύλος τον αφέντη». Πόσες φορές δε λέμε «εγώ το λέω στο σκύλο μου, κι ο σκύλος στην ουρά του», και πάει λέγοντας! Την σημερινή εποχή τον Δήμαρχο μερικοί δεν τον γνωρίζουν ούτε εξ’ όψεως, ή τον βλέπουν κάθε τέσσερα χρόνια, ή σε τίποτα κηδείες!
Αυτό λοιπόν που λείπει, και είναι πλέον ολοφάνερο, είναι η παραδοσιακή επαφή υποψηφίων και ψηφοφόρων, η οποία επαφή συμπεριλάμβανε και το παραδοσιακό κέρασμα των υποψηφίων στους ψηφοφόρους. Ήταν το κέρασμα «θεσμός»!
Πριν είκοσι χρόνια περίπου, όταν έβγαινες στις πλατείες τέτοιες μέρες, δεν γλίτωνες από το κέρασμα των υποψηφίων. Τις περισσότερες φορές το κέρασμα επιβεβαίωνε την άμεση και ζεστή προσωπική ή πολιτική σχέση. Υπήρχε και κόσμος που το επεδίωκε, εκμεταλλευόταν την ευκαιρία αυτή, και ένα μήνα καλοπέρναγε!
Πολλοί πέρνανε και κανά δράμι βάρος αυτήν την περίοδο! Μήπως όμως και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης φτώχυναν και οι υποψήφιοι και δεν κερνάνε πια; Πως δε φταίει κι αυτή, φταίει! ! Αλλά μήπως δεν υπήρχε φτώχεια και τότε που τα καφενεία και οι ταβέρνες δουλεύανε στο φούλ τέτοιες μέρες; Υπήρχε και με το «τσουβάλι», αλλά οι υποψήφιοι ήθελαν την προσωπική επαφή με τους ψηφοφόρους τους, και έβρισκαν τρόπους για αυτήν την επαφή. Το κέρασμα και η συνεστίαση φίλων ήταν ένας τρόπος επαφής.
Τώρα τους περισσότερους από τους σημερινούς υποψήφιους τους ενδιαφέρει πρωτίστως η προσωπική προβολή, και καταφεύγουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τους συμβουλεύουν επικοινωνιολόγοι, στυλίστες,και με βαρύγδουπα συνθήματα προσπαθούν να εντυπωσιάσουν για να καλύψουν την έλλειψη ιδεών, και την πολιτική γύμνια τους!
Τώρα τίποτα δε θυμίζει εκείνες τις εποχές. Πρέπει να παρευρεθείς σε εγκαίνια εκλογικού κέντρου για να φας σοκολατάκι, ή μεζέ ή να πιεις ποτό, και μετά «έξω από την πόρτα»! Ρε τι είναι τούτοι!
Μας πονάνε τα χέρια μας, και καρουλιάσανε από τις πολλές χαιρετούρες. Άσε που θα μελανιάσει η πλάτη μας από τα πολλά χτυπηματάκια που μας κάνουν οι υποψήφιοι φεύγοντας, τα οποία βέβαια δεν είναι δυνατά, αλλά είναι αλλεπάλληλα, οπότε θ’ αφήσουν και το σημαδάκι τους!
Τούτες τις μέρες γυρίζουμε το βράδυ στο σπίτι ζαλωμένοι με έναν πάκο χαρτιά, μας τρώει η γκρίνια, «τι μου τα κουβάλησες», και καθώς είμαστε απότιγοι και νηστικοί, ψάχνουμε τη νύχτα τις κατσαρόλες! Ακόμα μια εβδομάδα μένει ως τις εκλογές.
Όποιος δεν κεράσει τώρα, Παναγιά μου να μη βγεί! Όποιος δεν έχει λεφτά, την επόμενη τετραετία να «κάτσει στ’ αυγά του»! Εμπρός λοιπόν αγαπητοί υποψήφιοι, να σμίξουμε, να κουβεντιάσουμε, και να εγείρουμε τα ποτήρια μας για την καθιερωμένη πρόποση με τις ανάλογες ευχές για υγείαν, καλήν επιτυχίαν, και καλές δουλειές!
Να βγάλουμε και μια «σέλφι» για τις ανάγκες του facebook, για να μας θυμίζει αυτές τις στιγμές κάθε τέσσερα χρόνια! Μπορεί τα περισσότερα από αυτά που θα πείτε να μην τα κάνετε, αλλά θα έχουμε κάτι να θυμούμαστε ρε αδέρφια, και εσάς, και αυτές τις στιγμές! Αλλά σκέφτομαι και το άλλο.
Μήπως ήρθαν «τούμπα» τα πράματα, και οι ψηφοφόροι πρέπει να κερνάνε τους υποψηφίους;
Καλαμπουρίζουμε και λίγο για να περνάει η ώρα, αλλά φαίνεται ότι εμείς οι Νεοέλληνες είμαστε «καταδικασμένοι» να ζούμε με αυταπάτες, ή να ζούμε μόνο με τις αναμνήσεις ενός ένδοξου παρελθόντος!
