Του Λουη Σερεμετη
Κοντοζυγώνει ο καιρός για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, και να εδώ η «Ενωτική κίνηση», εκεί η «Ανανεωτική», πιο πέρα η «Δημοκρατική», πιο πάνω η «Προοδευτική», και πάει λέγοντας!
Κόσμος πάει κι έρχεται! Άλλοι νέοι στο «κουρμπέτι», άλλοι «παλιές καραβάνες», και άλλοι θέλουν να επιστρέψουν για να ….. «ολοκληρώσουν»!
Ευρηματικοί οι υποψήφιοι με τις ταμπέλες, αλλά βαρεθήκαμε να τους ακούμε να μιλάνε πριν τις εκλογές για ανανέωση, για ρήξη με το «παλιό», για πλατιές «συμμαχίες», και για την ανάγκη να απαλλαγούμε από κομματικά και ιδεοληπτικά στερεότυπα χάριν της ενότητας που οδηγεί στην πρόοδο.
Ελάχιστα εντυπωσιάζουν πλέον οι διακηρύξεις αρχών και θέσεων, τα ίδια παχιά λόγια που μένουνε στα χαρτιά, ή τα παίρνει ο άνεμος.
Δεν ξέρουμε αν τα πιστεύουν κιόλας αυτά που λένε, αλλά σε μια κοινωνία βαθύτατα εμποτισμένη από τις παλαιοκομματικές πρακτικές ενός πελατειακού πολιτικού συστήματος, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως μπορεί να δημιουργηθεί ένα πλειοψηφικό ρεύμα, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι εξαρτήσεις, πολιτικές, συγγενικές και άλλες, πάνω στις οποίες στηριζόταν το προηγούμενο σύστημα.
Ζούμε σε μια εποχή όπου η κρίση εμπιστοσύνης στην πολιτική, σε αξίες και θεσμούς, και η απαξίωση των πάντων που φέρει μαζί της αυτή η κρίση, είναι αυτή που γεννά την ανάγκη για το νέο.
Το νέο δεν είναι μόνο οι καινοτόμες ιδέες, αλλά μια άλλη στάση ζωής που θα ανεβάσει την πολιτική πρακτική και ηθική στο επίπεδο που της αξίζει.
Εχθρός της κάθε αλλαγής στο πολιτικό σκηνικό δεν είναι κατ’ ανάγκη οι παλαιότεροι σε ηλικία.
Είναι κυρίως η αποδοχή και υιοθέτηση των παλαιοκομματικών μεθόδων και πρακτικών, και από νεότερους σε ηλικία.
Δυστυχώς η υιοθέτηση πρακτικών όπως της άκρατης σταυροθηρίας, του γενικευμένου παραγοντισμού και του λαϊκισμού, είναι η πιο εύκολη, η πιο δοκιμασμένη και «επιτυχημένη συνταγή» που ακολουθείται κατά κόρον για την κατάκτηση και νομή της εξουσίας.
Η ιστορία έχει δείξει ότι αυτές οι παλαιοκομματικές πρακτικές, καθώς και η περιφρόνηση των δημοκρατικών διαδικασιών, η αλαζονεία, ο αυταρχισμός, και ο ανέλεγκτος αρχηγός, όσο χαρισματικός κι αν είναι, λειτουργούν σε βάρος της δημοκρατίας και της χρηστής διοίκησης, και αναπόφευκτα οδηγούν σε εκφυλιστικά φαινόμενα.
Το ερώτημα επομένως δεν είναι η ρήξη του νέου με το παλιό, η οποία ρήξη σε συνθήκες δημοκρατικής λειτουργίας δεν μπορεί να είναι απόλυτη, αλλά σε ποιο βαθμό οι παλαιοί δεσμοί και τα παλαιά δίκτυα επιβιώνουν όταν επικρατήσει το καινούργιο.
Βέβαια για να λέμε και την μαύρη αλήθεια, για το σημερινό τέλμα έχουμε κι εμείς οι πολίτες μερίδιο ευθύνης, γιατί μέχρι τώρα το ενδιαφέρον μας για το τόπο μας εξαντλείται την ημέρα των εκλογών.
Όμως για να διασφαλιστεί μια ομαλή και προοδευτική πορεία του τόπου, χρειάζεται ένας διαρκής αγώνας με την ενεργή συμμετοχή όλων μας.
Είναι καιρός όχι μόνο να στηρίζουμε, αλλά και να ελέγχουμε την εξουσία.
Θα μας μιλήσουν πάλι για τα οράματά τους, για στρατηγικές και για τακτική, και κλείνοντας τις ομιλίες θα ζητήσουν από τον λαό να έχει και κρίση, αλλά και μνήμη!
Σύμφωνοι, όλα αυτά ακούγονται ωραία, αλλά δεν μας φτάνουν.
Αυτά που λείπουν και που θα πρέπει να απαιτήσουμε, είναι να κάνουν πράξη τον σεβασμό και την ενίσχυση των θεσμών της άμεσης δημοκρατίας- λαϊκές συνελεύσεις κλπ, τον δημοκρατικό προγραμματισμό, τον έλεγχο, τον απολογισμό, και την διαφάνεια.
Ήρθε η ώρα όλα αυτά που λείπουν να τα δούμε στην πράξη, γιατί απ’ όλα τ’ άλλα …… έχουμε χορτάσει!
