του Λουη Γ Σερεμετη
Με αστραπομπουμπουνητιά, δυνατό αέρα και βροχή ξημερωθήκαμε σήμερα, σπάνιο φαινόμενο για φέτος! Κάτι καλά είπαμε, ικανοποιημένοι και για τον χειμωνιάτικο καιρό και την βροχή που όλο περιμέναμε και όλο δεν έρχονταν, και για την ξεκούραση! Οι ρεύτες μετά από καιρό έσταζαν σαν βρύση, δυνατά και μελωδικά πάνω στο «ντενεκάκι» που έχουμε χρόνια, από μαθητές, όταν τεντώναμε το πρωί τα αυτιά μας μπας και ακούσουμε τον ρεύτη να τρέχει για να γλιτώσουμε τις ελιές! Όπως τότε έτσι και σήμερα κλείσαμε τα ξυπνητήρια, και αφεθήκαμε να μας νανουρίζει η βροχή, η αστραπή και το μπουμπουνητιό, και γυρίσαμε πλευρό στο κρεβάτι για να ξεκουραστούμε από ένα σερί καλοκαιρίας που μας είχε κουράσει με το μάζεμα της ελιάς! Έχουμε και τα τυχερά μας τέτοιες μέρες εμείς οι ελαιοκαλλιεργητές! Όταν όμως κάποια στιγμή σηκώσαμε κεφάλι από το στρωμένο, από το παράθυρο είδαμε με έκπληξη και ήλιο, και ένα μεγάλο ουράνιο τόξο, σύμβολο ότι η πολλή βροχή πέρασε και ο καιρός θα έχει ανοιγοκλεισίματα, και κάποιοι θα είχαν την ευκαιρία να απαθανατίσουν με τα κινητά τους το φαινόμενο και να μας το προσφέρουν στο facebook!
«Της καλόγριας το δοξάρι, και της Παναγιάς ζωνάρι» το είχαμε ακούσει από τους μεγαλύτερους όταν φανερωνόταν στον ουρανό το ουράνιο τόξο, κι εμείς όλο απορία και εντυπωσιασμένοι από τα πλουμιστά χρώματά του όλο ρωτάγαμε να μάθουμε τι είναι αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο, που η τελειότητα και η ομορφιά του μαγεύει όλες τις φυλές του κόσμου! Ανέκαθεν ο απλός λαός μέσα στην άγνοιά του προσπαθούσε να ερμηνεύσει αυτά που του έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση, και εκστασιασμένος από την μοναδική ομορφιά του το παρομοίασε με την ζώνη της Παναγίας, «της Παναγιάς ζωνάρι», αφού θεωρεί την Παναγία ένα πρόσωπο ιδιαίτερα αγαπητό, ενδιάμεσο ανάμεσα στον Θεό, τον Χριστό, και στον άνθρωπο, και άλλοι το είδαν ακόμη και σαν γέφυρα του ανθρώπου από την γη ως την μετέπειτα κατοικία του, τον ουρανό. Από τους παππούδες και τις γιαγιάδες είχαμε ακούσει την ιστορία μιας πολύ όμορφης κοπέλας αλλά θλιμμένης, που ντύθηκε καλόγρια πολύ μικρή και έφυγε σε μοναστήρι πάνω σε ψηλό βουνό, που μετά την βροχή χαρούμενη βγαίνει και παίζει με το πολύχρωμο δοξάρι της πότε την λύρα της και πότε το βιολί της, ευχαριστώντας και δοξολογώντας τον Θεό για την βροχή που έστελνε στους ανθρώπους, και έτσι βγήκε «της καλόγριας το δοξάρι»!
Μαθητές του δημοτικού ακόμα, το πρώτο που μάθαμε για το ουράνιο τόξο ήταν με τον κατακλυσμό του Νώε, τότε που ο Θεός με την εμφάνιση του ουράνιου τόξου έδειξε ότι τελείωσε ο κατακλυσμός και άρχισαν όλα τα είδη που είχαν διασωθεί να επιστρέφουν στην στεριά! Αλλά μεγαλώνοντας μάθαμε για την ανάκλαση και τη διάθλαση του φωτός, και στα εργαστήρια του σχολείου είδαμε τον δίσκο του Νεύτωνα με τα χρώματα της ίριδας, που όταν τον περιστρέφαμε με ταχύτητα φαινόταν μόνο ένα χρώμα, το άσπρο! Από τους γονείς μας είχαμε ακούσει πως όταν βγει το ουράνιο τόξο σημαίνει ότι ξέκοψε η κακοκαιρία, ο ήλιος νίκησε τα σύννεφα, που όπως μας τόνιζαν ήταν και αυτά πολύ απαραίτητα για να φέρουν την βροχή και τα χιόνια που τόσο χρειαζόμαστε, και ότι εκεί που βγήκε το ουράνιο τόξο βρέχει ακόμα! Ανάμεσα στα άλλα λέγανε ότι είναι καλό σημάδι που έφερνε τύχη, πλούτο, και ευλογία!
Όμως κάποιοι εκμεταλλευόμενοι την παιδική αφέλεια και περιέργεια, μας λέγανε ότι την άκρη κάθε ουράνιου τόξου είναι μια λαήνα γεμάτη με χρυσάφι, και όποιος καταφέρει να τη βρει, ο θησαυρός γίνεται δικός του! Και τότε ξαμολιόμαστε προς το ουράνιο τόξο και προσπαθούσαμε να φτάσουμε στην άκρη του, εκεί που έσμιγε η κάθε άκρη του με τη γης, για να βρούμε το λαηνάκι με τον θησαυρό! Βλέπαμε τα χρώματα στον ουρανό, αλλά και εκεί που λέγαμε ότι κοντολογάμε να φτάσουμε, και όσο προσπαθούσαμε να βρούμε από πού ξεκίναγε και που κατέληγε, αυτό όλο και απομακρυνόταν! Όμως εμείς ιδρωμένοι από το τρεχαλητό, και μούσκεμα από το ψιλόβροχο που συναντούσαμε καθ οδόν, και την αγωνία να είμαστε εμείς οι πρώτοι, συνεχίζαμε ακάθεκτοι! Το ουράνιο τόξο είναι αλήθεια ότι είχε κάνει μεγάλη προσπάθεια να σχηματισθεί και να βγει στον ουρανό μέσα απ’ τα σύννεφα που φάνηκαν να υποχωρούν! Έτσι εύρισκε χώρο να εμφανιστεί και να περάσει το μήνυμα ότι η βροχή τελείωσε! Όμως τις περισσότερες φορές τα μαύρα σύννεφα καραδοκούσαν, με τον νοτιά έρχονταν κι άλλα από την θάλασσα, και έκρυβαν ξανά τον ήλιο! Τότε το ουράνιο τόξο έσβηνε από τον ουρανό, σημάδι πως προμηνύεται νέα καταιγίδα! Τότε εμείς λακώντας εγκαταλείπαμε για μια επόμενη φορά την προσπάθεια ανεύρεσης του θησαυρού, παίρνοντας περίλυποι το «πισάγναρο», και «στράγκα» από την βροχή που μας προλάβαινε πάνω στις «παράνομες αναζητήσεις» για τον θησαυρό!
Οι άνθρωποι από τα αρχαία χρόνια είχαν βρει κάποιους εμπειρικούς τρόπους για να προβλέπουν τον καιρό. Με τη βοήθεια των ζώων, των φυτών, των φυσικών φαινομένων, έκαναν τις προβλέψεις τους, στηριζόμενοι απλά και μόνο στις μακροχρόνιες παρατηρήσεις τους! Μόνο με αυτές τις παρατηρήσεις τους και χωρίς τη βοήθεια τεχνολογικών μέσων, έφταναν πολλές φορές στη σωστή πρόβλεψη των καιρικών συνθηκών, πράγμα που τους ήταν απαραίτητο στην εργασία τους και τη ζωή τους, και ένα από τα στοιχεία που έπαιρναν υπόψη για να προβλέψουν τον καιρό ήταν και το ουράνιο τόξο. Η εξήγηση του ουράνιου τόξου από τον ανθρώπινο νου ποικίλει. Για εμάς τους Έλληνες από την αρχαιότητα έως και σήμερα είναι μια πηγή θετικών συναισθημάτων, που μαλακώνει την καρδιά και μαγεύει τον νου, συμβολίζοντας παράλληλα την τελειότητα της πλάσης, την ομορφιά και τη μοναδικότητα της φύσης και των χρωμάτων της. Μόνο και μόνο η φράση «ουράνιο τόξο» που βρήκαν για να ονομάσουν το φαινόμενο, μαρτυράει τη σημασία που του έδιναν και την μυστηριακή προέλευση που ίσως προσδίδανε σε αυτό, δηλαδή από που έρχεται, ποιος το γεννά και του δίνει το χρώμα και τη δύναμη ώστε να υπάρχει σαν δώρο για εμάς!
Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι το ουράνιο τόξο ήταν ένα μονοπάτι ανάμεσα στη Γη και τον ουρανό. Οι βαθιά θεοσεβούμενοι μη γνωρίζοντας το φυσικό φαινόμενο του ουράνιου τόξου, και με βάση τον κατακλυσμό του Νώε, θεωρούσαν το ουράνιο τόξο σαν σημάδι του Θεού προς τον άνθρωπο, ότι δεν επίκειται τουλάχιστον κατακλυσμός! Άλλοι πίστευαν ότι από τότε που το ουράνιο τόξο θα σταματήσει να εμφανίζεται, μετά από 40 χρόνια θα έρθει το τέλος του κόσμου, οπότε όσο ακόμα το βλέπανε στον ορίζοντα «κοιμόντουσαν ήσυχοι» για καμιά σαρανταριά χρόνια, αφού δεν είχαν λόγο να φοβούνται για τον αφανισμό τους.
Το θετικό σήμερα είναι ότι έβρεξε επιτέλους, και για τη γης, αλλά και για εμάς που είχαμε ανάγκη ξεκούρασης! Είδαμε ξανά «της καλόγριας το δοξάρι, και της Παναγιάς το ζωνάρι»! Όσο για τους «κρυμμένους θησαυρούς» που ψάχναμε πιτσιρικάδες με αγωνία στις άκρες του ουράνιου τόξου, είναι πράγματι εκεί που λέει η λαϊκή παράδοση, εκεί που βρέχει! Είναι εκεί που τρέχει το ποταμάκι, εκεί που βγαίνει το χορτάρι για τα ζωντανά, και τα λουλούδια για τις μέλισσες! Εκεί που βγαίνουν το στάρι, οι ελιές, το λάδι, το πορτοκάλι, τα οπωροκηπευτικά, τα πολύχρωμα σαν το ουράνιο τόξο φρούτα και λαχανικά, κόκκινα, κίτρινα, πορτοκαλί, μοβ, μπλε, πράσινα, άσπρα! Εκεί που βγαίνουν τα μοναδικά και ανεκτίμητης αξίας για την υγεία μας Ελληνικά προϊόντα για να έχουμε μια ισορροπημένη και υγιεινή διατροφή, και μια καλύτερη ποιότητα ζωής! Καλό Σαββατοκύριακο!!!
