του Λουη Σερεμετη
Η πλατεία του χωριού μας είναι πολύ όμορφη και φιλόξενη, και τούτες τις πολύ ζεστές βραδιές που γεμίζει από κόσμο, ακόμα πιο όμορφη! Μπορεί τα τραπέζια και οι πολύχρωμες καρέκλες να είναι αραιά λόγω των μέτρων, αλλά εμείς στα χωριά δεν πλήττουμε αφού καταφέρνουμε να γινόμαστε μια απέραντη παρέα! Δεν χρειάζονται πολλά να μπει η μια παρέα στην κουβέντα της άλλης, να φορτιστούμε, να αποφορτιστούμε, να γίνουμε όλοι «μια ωραία ατμόσφαιρα», και να φύγουμε αργά για τα κονάκια μας αγκαλιασμένοι ή τσακωμένοι!
Χτες που καθόμαστε σε ένα τραπέζι στην πλατεία, πέρασε από μπροστά μας μια παρέα πέντε ατόμων, Αθηναίοι, και βρήκαν τραπέζι στο απέναντι καφενείο. Για πολλούς ήταν άγνωστοι, μόνο τον έναν γνώριζα, και τους είπα ότι είναι ο ψυχολόγος που ήρθε να εγκατασταθεί και να ασκήσει το επάγγελμά του στο χωριό. Ένας νέος επιστήμονας, με καταγωγή της μητέρας του από το χωριό. Ίσως και να είναι η πιο χρήσιμη παρουσία στο χωριό την σημερινή εποχή.
Η κουβέντα στην παρέα μας συνεχίστηκε γύρω από τα προβλήματα που κάθε μέρα αβγαταίνουν, και εκτός από την κρίση στις οικογενειακές σχέσεις, την αντικοινωνική συμπεριφορά, και το καθημερινό στρες για το σήμερα, τελευταία προστέθηκε και η κατάθλιψη από την κλεισούρα και την αβεβαιότητα λόγω κορονοϊού. Μια περίπλοκη κατάσταση, που κάνει αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε την παρακολούθηση και αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών ψυχικής υγείας αποκλειστικά και μόνο από την επιστήμη.
Όμως από δίπλα άκουσε την κουβέντα μας μια θειά που έχει «μεγάλο αφτί», οπότε μπαίνει στην κουβέντα, όχι ψιθυριστά για να ακούμε όλοι, και λέει: «Μμμμ, σιγά, τόσα χρόνια τι πάθαμε που δεν είχαμε ψυχολόγο, ψυχίατρο, λογοθεραπευτή; Μήπως δεν μεγαλώσαμε, μήπως είμαστε τρελοί, ή μουγκοί, και δεν το ξέρουμε; Δεν είδαμε καλό με τα πραχτικά»; Και συνεχίζει σκουντώντας μια νεώτερή της: «πόσες φορές μωρή δεν σε ξεμάτιασα που θα έσκαζες από το μάτι»; Σημειωτέον η θειά ξεματιάζει και τηλεφωνικά, η φήμη της έχει περάσει τα σύνορα της Ελλάδας αφού την παίρνουν ακόμα και από το εξωτερικό!
Την σκυτάλη παίρνει μια άλλη θειά που είναι πασίγνωστη στο φλιτζάνι και λέει: «Αμ εγώ μωρή, πόσες φορές δεν σας είπα στο φλιτζάνι την τύχη σας, ποιος σας αγαπάει, και ποιος σας ζηλεύει»; Ήρθε και η σειρά της τρίτης, και ανακεφαλαιώνει: «Εμ βέβαια, τότε μας παρακαλάγανε και μας παραδεχόντουσαν όλοι, και τώρα με το παραμικρό τούτα τα βουτυρόπαιδα τρέχουνε στους ειδικούς που τους έχουν νιώσει και τους τρώνε τα λεφτά»!
Τους είπαμε κι εμείς ότι με την επιστήμη λύνονται όλα τα προβλήματα, γιατί είναι η μόνη ανθρώπινη μέθοδος που μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια από τις φαντασίες και τις δοξασίες! Οι επιστήμονες είναι οι μόνοι που μπορούν χωρίς δισταγμό και ντροπή να αναθεωρήσουν την στάση τους και να αλλάξουν γνώμη για οτιδήποτε όσο προχωράει ο χρόνος, και μόνο μέσα από την έρευνα, ενώ οι τσαρλατάνοι επιμένουν στις «απόψεις» τους που τις θεωρούν δόγματα! Είπαμε, και τι δεν είπαμε, αλλά αυτές ….. «ανέκδοτες», που έλεγε μια γιαγιά!
Πολλοί νέοι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια εγκατέλειψαν τις πόλεις και μετακόμισαν στην επαρχία για να κάνουν μια επανεκκίνηση, ή να ασκήσουν το επάγγελμά τους σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, ίσως πιο φιλόξενο, πιο φιλικό. Ο πολύς κόσμος σε τέτοιες περιπτώσεις χαίρεται με τον ερχομό ενός νέου ανθρώπου στο χωριό, και περισσότερο για έναν επιστήμονα και τις υπηρεσίες που θα προσφέρει. Μερικοί μπορεί και να μην συγκινούνται καθόλου αφού νομίζουν ότι δεν τον έχουν ανάγκη, αλλά πάει πολύ να υπάρχουν κάποιοι που δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτό, και να μιλούν απαξιωτικά, επειδή θεωρούν ότι απειλείται η «επαγγελματική» τους ύπαρξη από έναν ειδικευμένο επιστήμονα!
Μιλάμε φυσικά για μια κατηγορία «ειδικών», σε πολιτείες και χωριά, για τον «βλάχο», (τον χειροπράκτη), που ξεκίνησε την καριέρα του φτιάχνοντας τα σπασμένα ποδάρια των κατσικιών και επεκτάθηκε και στους ανθρώπους, που διαβάζει την μαγνητική τομογραφία «με κλειστά μάτια» και κοντράρει «στα ίσια» τον καθηγητή ορθοπεδικής για προβλήματα του γόνατου και της μέσης, τον ειδικό «βοτανολόγο» (φαρμακοτρίφτη), με βότανα δια «πάσαν νόσον», και άλλες «ειδικότητες»!
Στην δική μας περίπτωση, από την παρουσία ενός ψυχολόγου, ανησυχεί η καφετζού που διαβάζει τα μελλούμενα στο φλιτζάνι, η χαρτορίχτρα που όλα τα βλέπει στα χαρτιά και προτείνει «μόνο να προσέχετε», και η ξεματιάστρα με τα «ματάκια», τις χάντρες, το ποτήρι με το λάδι, και τα ακατάληπτα λόγια που μουρμουράει μαζί με το μακρόσυρτο χασμουρητό της την στιγμή που «παίρνει το μάτι» από τον ματιασμένο! Ανησυχούν όπως ακριβώς ανησυχούσε και η Βασιλειάδου για τον Ορέστη Μακρή στην ταινία «η κυρά μας η μαμή», που έτρεμε το φυλλοκάρδι της μην της πάρει την «πελατεία» ο γιατρός, και τι θα απογίνει!
Βλέπεις την αγωνία τους, πως κρυφοκοιτάζουν, πως ρωτούν «απ όξω απ όξω», και πως επιδιώκουν με παντοίους τρόπους να μάθουν ποιος ή ποια πηγαίνει, και για ποιο λόγο, για να «τον βγάλουν στου κουτσού τη ρέντα», ότι έχει ψυχολογικά και παίρνει ψυχοφάρμακα! Τα λένε και τα πιστεύουν, αφού ακόμα και τώρα έχουν καταφέρει να «κουράρουν» με τις «γνώσεις και την εμπειρία» πολλούς, με το αζημίωτο, και να τους πάρουν στον λαιμό τους!
Η πελατεία τους είναι όλοι αυτοί οι ευκολόπιστοι που χάφτουν το ότι κάποιοι έχουν το «χάρισμα» να προβλέπουν την μοίρα, να θεραπεύουν, αυτοί που λένε ότι ο «Θεός μας στέλνει σημάδια για να μας δοκιμάσει», πως «ό,τι γράφει δεν ξεγράφει», όλοι αυτοί οι πεντάμορφοι που ματιάζονται εύκολα και πάνε βολίδα στην ξεματιάστρα, και δεν πάνε στον γιατρό, γιατί φοβούνται να μην τους βγάλει άρρωστους ο γιατρός!
Αυτά τα φαιδρά συμβαίνουν κατά το Σωτήριον έτος 2021 μ.Χ, δυστυχώς όχι μόνο εδώ!
Ένα επιπλέον ερέθισμα γι αυτό που γράφω, είναι και το παράδειγμα μιας μακρινής και καλής φίλης, της Μαργαρίτας Π. από την Καλαμάτα. Μια κοπέλα υπόδειγμα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού, με γερές οικογενειακές καταβολές, που με θάρρος και δύναμη αντιμετωπίζει στα ίσια ένα προσωπικό της πρόβλημα που την βασανίζει, απευθυνόμενη μόνο στους ειδικούς. Μπράβο Μαργαρίτα που τόλμησες να το μοιραστείς με τους φίλους σου, μόνο και μόνο για να συμβουλεύσεις και να παρακινήσεις πολλούς από εμάς, που μπορεί να υπομένουμε αμήχανα, και να υποφέρουμε μαρτυρικά από κάποιο πρόβλημα που μας φθείρει χωρίς να το παραδεχόμαστε, και που θα έχει οδυνηρές συνέπειες!
Αν επιλέξει κανείς απλά να δημοσιοποιήσει ένα προσωπικό του πρόβλημα, μπορεί να προκαλέσει και τον οίκτο του κόσμου, αν όμως θέλει να ευαισθητοποιήσει, να κινητοποιήσει, και να επιστήσει την προσοχή του κόσμου σε ένα πρόβλημα που αφορά πολλούς και εξελίσσεται σε μάστιγα, τότε σίγουρα μπορεί να το πετύχει με τον κατάλληλο χειρισμό της δημοσιοποίησης. Είναι ανάγκη όχι μόνο να μην διστάζει κανείς να μιλήσεις σε όσους μπορούν να σε στηρίξουν, αλλά και να αποφασίσει έγκαιρα να ζητήσει βοήθεια μόνο από ειδικούς.
Με τον ψυχολόγο, που ίσως να με γνωρίζει μόνο εξ όψεως, δεν έχω καμία συγγενική ή φιλική σχέση, ούτε έχω αναλάβει ρόλο διαφημιστή του. Μακάρι να ήταν αχρείαστος, αλλά όπως πάνε τα πράγματα ίσως είναι ο πιο χρήσιμος από εδώ κι εμπρός. Του εύχομαι κι εγώ καλωσόρισε, υγεία, καλή δύναμη για να αντέξει, και καλή διάθεση προσφοράς στους συγχωριανούς του! Κανείς δεν πρέπει να φοβηθεί να καταφύγει σε ειδικό! Είναι αμαρτία, κρίμα κι άδικο, έλλειψη αυτοσεβασμού και πολιτισμού, τον κόσμο που έχει ανάγκη βοήθειας και προστασίας, κάποιοι να τον εγκλωβίζουν και να τον κρατούν μακριά από την επιστήμη!
Οι ξεματιάστρες, οι χαρτορίχτρες, και οι καφετζούδες στην ρούγα τους και στην δουλειά τους, και οι επιστήμονες στην δουλειά τους! «Ο καθένας στα χωράφια του», και αγαπημένοι! Καλές οι προσευχές, καλό το καλαμπούρι με το «μάτι», την τράπουλα, το φλιτζάνι, και τις μεταφυσικές ανησυχίες και αναζητήσεις νέων και γέρων περί της «κακιάς ώρας», του «γραφτού», και του «ριζικού», αλλά η υγεία και μάλιστα η ψυχική, δεν είναι καλαμπούρι!
