«Τούτες οι μέρες το ’χουνε, τούτες οι εβδομάδες, για να χορεύουν τα παιδιά, να χαίροντ’ οι μανάδες».

γραφει ο Λουης Σερεμετης

Τσικνοπέμπτη σήμερα, «Τσικνόπεφτη» τη λέγανε οι παλαιοί, και στο χωριό τέτοια μέρα συνήθιζαν να σφάζουν τα γουρούνια. Σχεδόν κάθε οικογένεια είχε και από ένα. Όταν σφάζανε, εκείνο το μακρόσυρτο σκούξιμο ακουγόταν σε όλο το χωριό! Οι σφάχτες οργανωμένοι για να προλάβουν τόσα σφαχτά, γύριζαν από σπίτι σε σπίτι από πολύ πρωί, και όλη μέρα έσφαζαν και έψηναν μεζέδες στα κάρβουνα.                                                                       

«Τσίκνιζε» ο τόπος, όλοι μαζί έτρωγαν και έπιναν και εύχονταν, «να είναι καλοφάγωτο, καλές απόκριες, και του χρόνου με υγεία»! Τέτοια μέρα το βράδυ μικροί μεγάλοι, νέοι και γέροι, σερνικοί και θηλυκοί, άρχιζαν να ανάβουν τις φωτιές στις γειτονιές, και μασκαρεμένοι ξεκίναγαν τα γλέντια!

Στην κεντρική πλατεία η Κοινότητα κανόνιζε από δυο μέρες πριν έναν χτίστη του χωριού να έχει χτίσει  ένα μεγάλο τζάκι, και άλλους να έχουν κουβαλήσει τα κούτσουρα για να μπει η μεγάλη φωτιά, και γύρω της να στηθούν οι παραδοσιακοί χοροί με τραγούδια των ημερών που πρώτα έσερναν τον χορό παιδιά του χορευτικού του Πολιτιστικού συλλόγου. Αυτά ξεσήκωναν και παρέσυραν όλο τον κόσμο. Έπαιζε η φιλαρμονική του πολιτιστικού συλλόγου  τα «Μανουσάκια» και τον «Χαραλάμπη», και έδινε το σύνθημα να ξεκινήσει το γλέντι που θα βάσταγε δέκα μέρες! Μασκαρεμένοι και αμασκάρευτοι ανακατεμένοι, χόρευαν ώρες, μέχρι να καούν τα κάρβουνα!

Την Τσικνοπέμπτη η Κοινότητα και τοπικοί σύλλογοι πρόσφεραν δωρεάν μεζέδες, και ντόπιοι παραγωγοί κρασιού πρόσφεραν άφθονο κρασί για όλους! Οι στολισμένες ταβέρνες και τα καφενεία γέμιζαν από κόσμο, και παρέες μασκαρεμένων περιφερόμενες από μαγαζί σε μαγαζί έδιναν τον τόνο, και το κέφι για το ολονύκτιο γλέντι! Ήταν χρόνια αγνά και απονήρευτα, αξέχαστα, η συμμετοχή σε όλα τα δρώμενα των ημερών ήταν αυθόρμητη αλλά και με σεβασμό στην παράδοση, το γλέντι τρικούβερτο, και κάπως έτσι ήσυχα κι απλά προετοιμαζόμαστε και πορευόμαστε για την μεγάλη σαρακοστή και το Πάσχα!

Κύλαγε ο καιρός, και ήρθαν δέκα χρόνια μαύρα, φτωχά και δύσκολα, αλλά καταφέραμε και τα ξεπεράσαμε. Τώρα όμως μας βρήκαν χρόνια δίσεκτα, αλλόκοτα.  Οι μάσκες που αναγκαστικά πια φοράμε όλο τον χρόνο είναι άχαρες και σκιαχτερές, δεν μασκαρεύουν αλλά προστατεύουν, και είμαστε αναγκασμένοι να ξεχάσουμε για λίγο αυτά που ξέραμε. Ποιος να το πίστευε ότι θα ερχόταν καιρός που τέτοιες μέρες  δεν θα στήνονται πλέον χοροί κυκλωτικοί, τα μαγαζιά θα είναι θεόκλειστα, ο κόσμος αμήχανος και φοβισμένος, κλεισμένος στα σπίτια του.

 Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να κάνουμε το παν για να αντέξουμε! Με υπομονή θα τα καταφέρουμε, για να είναι του χρόνου όπως παλιά! Καλές Απόκριες!

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ 2018

ΠΛΟΥΣΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΙΩΤΗ ΕΔΩ