Γραφει ο Βαγγελης Μητρακος
Η επικράτηση των μπολσεβίκων στη Ρωσία με την επανάσταση του 1917 και οι διεκδικητικοί αγώνες του εργατικού κινήματος που πυροδοτήθηκαν απ’ αυτήν θορύβησαν το παγκόσμιο πολιτικό , οικονομικό και κοινωνικό κατεστημένο , το οποίο προσπάθησε να θωρακιστεί απέναντι στον ανατέλλοντα κομμουνισμό καταστέλλοντας τις όποιες δημοκρατικές κατακτήσεις που είχαν συντελεστεί μέχρι τότε με την ψήφιση αντιδημοκρατικών-ολοκληρωτικών νόμων και με ένταση των παραβιάσεων των ατομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κρατικής βίας και καταστολής .
Στα πλαίσια αυτής συντηρητικής αυτοάμυνας ψηφίστηκε στην Ελλάδα ο Νόμος 4229 του 1929 που έμεινε στην ιστορία ως : «Το ιδιώνυμο του Βενιζέλου» . Ήταν ένας νόμος που έπληττε βάναυσα και απροκάλυπτα τα δημοκρατικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών κι έβαζε σαν στόχο του ελληνικού κατεστημένου της εποχής το ΚΚΕ , το οποίο είχε ιδρυθεί στα 1918 με αρχική ονομασία Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (Σ.Ε.Κ.Ε) . Τον νόμο αυτό εισηγήθηκε Βουλή στις 22 Δεκεμβρίου 1928 ο Ελευθέριος Βενιζέλος αμέσως μετά τον εκλογικό του θρίαμβο και ψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής τον Ιούλιο του 1929 . Ο νόμος περί ιδιωνύμου ποινικοποιούσε την υποστήριξη και διάδοση ιδεών που ήταν ή θεωρούνταν κομμουνιστικές , καθώς και τις απεργίες , τις διαδηλώσεις , την ελευθερία του τύπου κλπ , κλπ . Έθετε , τέλος , ολόκληρο τον δημόσιο τομέα (δημοσίους υπαλλήλους , στρατιωτικούς και αστυνομικούς) κάτω από αυστηρή επιτήρηση και ιδεολογική τρομοκρατία . Πίσω απ’ αυτόν τον νόμο ενεργοποιήθηκε με όλο του το «είναι» το συντηρητικό , φασιστικό και ακροδεξιό κράτος και παρακράτος , διώκοντας όχι μόνο τους κομμουνιστές αλλά και κάθε πολίτη που εξέφραζε μη αρεστές στο κατεστημένο απόψεις ή προχωρούσε σε ενέργειες που δεν ήταν της αρεσκείας των εκφραστών του ιδιωνύμου .
Με όπλο τον «νόμο Βενιζέλου» δεκάδες χιλιάδες πολίτες στοχοποιήθηκαν για τις ιδέες τους , φυλακίστηκαν , εξορίστηκαν και απολύθηκαν από το δημόσιο ή τις δουλειές τους , πολλά σωματεία και εργατικές ενώσεις διαλύθηκαν με δικαστικές αποφάσεις και εφημερίδες έκλεισαν .
Ο νόμος για το ιδιώνυμο ίσχυσε έως το 1936, οπότε αντικαταστάθηκε με ακόμα σκληρότερο νόμο από τη Μεταξική Δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936 . Έκτοτε το πνεύμα του ιδιωνύμου κατέστη αθάνατο , πλανώμενο πάνω από την εμφυλιακή αλλά και την μετεμφυλιακή Ελλάδα , θεριεύοντας κατά την 7χρονη δικτατορία της 21ης Απριλίου , και μετά τη μεταπολίτευση επιβίωσε ως ιδέα σε ακροδεξιά και φασιστικά καταφύγια και νοοτροπίες .
Ακόμα και οι δίκες που γίνονταν , τότε , από τα ποινικά δικαστήρια με το «Ιδιώνυμο Βενιζέλου » βρίσκονταν κάτω από την αυστηρή επιτήρηση των χαφιέδων και της αστυνομίας , τόσον ως προς τις αποφάσεις που λαμβάνονταν , όσο και ως προς την παρουσία και συμπεριφορά των μαρτύρων και των πολιτών που τις παρακολουθούσαν .
Το παρακάτω ντοκουμέντο το οποίο προέρχεται από το Αρχείο Ελευθερίου Βενιζέλου αποτυπώνει με ενάργεια και πέραν πάσης αμφισβητήσεως το πνεύμα του φασιστικού ολοκληρωτισμού και της τρομοκρατίας που είχε επιβληθεί στην ελληνική κοινωνία επενδυμένο με το μανδύα της «δημοκρατίας» και της προστασίας της χώρας:
Αριθ. 8/5/1 Απορητος Προσωπικη
Σπαρτη 4 Απριλιου 1932
Η Διοίκησις Χωρ/κής Λακωνίας
Προς Την Ανωτεραν Δ/σιν Χωρ/κής Πελοποννήσου(Γραφείο Ειδικής Ασφαλείας) Πατρας.
Περί συμπεριφοράς μαθητών του ενταύθα Γυμνασίου
Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω ότι κατά τας νυκτερινάς ώρας της 29 λήξαντος μηνός ότε εξεδικάζετο ενώπιον του εν Σπάρτη Τριμελούς Πλημ/κείου η ποινική υπόθεσις των επί παραβάσει του Νόμου 4229 «Περί ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος κλπ» κατηγορουμένων ατόμων , την ακροαματικήν διαδικασίαν της υποθέσεως παρηκολούθουν μέχρι και των μεταμεσονυκτίων ωρών , πλείστοι όσοι μαθηταί του ενταύθα Γυμνασίου . Οι μαθηταί οίτινες απετέλουν την πλειονότητα δύναται τις ειπείν του ακροατηρίου , παρηκολούθουν την υπόθεσιν των δικαζομένων κομμουνιστών μετ’ εξαιρετικού ενδιαφέροντος εν ω τοιούτον τι ουδαμώς παρετηρήθη εις άλλας ποινικάς υποθέσεις μείζονος κοινωνικού ενδιαφέροντος . Η στάσις αύτη των μαθητών επροξένησεν βαθείαν κατάπληξιν εις τα υγιά στοιχεία της ενταύθα κοινωνίας άτινα πικροχόλως εσχολίαζον και δικαίως αλλωστε , την παρατηρηθείσαν εικόνα . Εκείνο όμως το οποίον επροξένησε αλγεινήν εντύπωσιν εις βάρος της μαθητιώσης νεολαίας είναι το γεγονός καθ’ ό αύτη τη συμμετοχή και τινών ιδιωτών ενθουσιωδώς εξέσπασεν εις παρατεταμένα χειροκροτήματα εντός της αιθούσης των συνεδριάσεων , εν ώ χρόνω απηγγέλλετο παρά του Δικαστηρίου η απόφασις , η δια λόγους αμφιβολιών απαλλακτική δια τους κατηγορουμένους κομμουνιστάς . Των μαθητών τούτων τα ονοματεπώνυμα τυγχάνωσι γνωστά εις τους ενταύθα καθηγητάς του Γυμνασίου κ.κ. Αποστολόπουλον , Πολίτην , Φιλιππόπουλον , οι οποίοι παρέστησαν κατά την ακροαματική διαδικασίαν ως και του καθηγητού της Γαλλικής κ. Σουμπάραν όστις απεπειράθη μεν να εκδιώξη προς στιγμήν τους μαθητάς εκ της αιθούσης του ακροατηρίου , αλλά δεν το επέτυχεν διότι ούτοι επανήλθον .
Υποβάλλων υπό την κρίσιν υμών τ’ ανωτέρω παρακαλώ όπως ευαρεστούμενοι ενεργήσητε και ληφθώσιν αρμοδίως μέτρα επί τω τέλει όπως η μαθητιώσα νεολαία αφοσιούται αποκλειστικώς εις την μελέτην των νομίμως , εντός της σχολείοις διδασκομένων μαθημάτων και μη απόλλυται (;) τον πολύτιμον χρόνον της μελέτης στα της παρακολουθήσεως εν τοις Δικαστηρίοις και δη πέραν των μεσονυκτίων ωρών , υποθέσεων τοιούτου αντικοινωνικού χαρακτήρος , οίτινες ως εικός , λίαν επιβλαβώς επιδρώσιν εις την ψυχήν των νεαρών μαθητών .
Μ. Σκορδίλης Ο Διοικητης της Διοικησεως {υπογραφη]
Κοινοποίησις Ακριβες Αντιγραφον [Ο Νομαρχης]
Νομαρχίας Λακωνίας (υ.τ.α
Ενταύθα (υπογραφή δυσανάγνωστη)
Πραγματικά , μελετώντας την αληθινή ιστορία μέσα από τις πηγές , διαπιστώνουμε πως ο αγώνας για τη δημοκρατία και για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα πέρασε από πολύ δύσκολες , σκληρές και σκοτεινές εποχές , όπου εκτός από τους επωνύμους υπήρξαν κι εκείνοι οι απλοί και ανώνυμοι αγωνιστές οι οποίοι πορευόμενοι μπροστά δια πυρός και σιδήρου θυσίασαν τις ζωές τους , για να κρατήσουν ψηλά τη σημαία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της πίστης σε μιαν άλλη κοινωνία , εκείνη της ισότητας και της δικαιοσύνης , χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο .
Σήμερα , με την απόσταση των 88 χρόνων από το γεγονός που περιγράφεται παραπάνω , δεν μπορούμε παρά να δώσουμε κι εμείς ένα παρατεταμένο χειροκρότημα μνήμης και τιμής σ’ εκείνους τους μαθητές του Γυμνασίου Αρρένων της Σπάρτης , που ένα βράδυ του Απριλίου του 1932 , με τη φλόγα της νεανικής τους καρδιάς και το ελεύθερο πνεύμα τους , έδωσαν ένα σκληρό μάθημα στην εξουσία του καιρού τους , συμπαραστεκόμενοι ενεργά σε πολίτες που δικάζονταν και διώκονταν για τα πολιτικά τους «πιστεύω» (ίσως να ήταν καθηγητές ή συμμαθητές τους – δεν μας τα λέει όλα η χαφιεδίστικη αναφορά η οποία έφτασε (όπως όλες οι σχετικές) μέχρι τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο ) .
«Όταν δίνω τροφή στους φτωχούς, με λένε άγιο . Όταν ρωτάω γιατί οι φτωχοί δεν έχουν τροφή , με λένε κομμουνιστή.»
Dom Helder Camara , 1909-1990 , Βραζιλιάνος Αρχιεπίσκοπος
