Οι 118 Ήρωες του Μονοδεντριού : Μια Μαρτυρία

Του Β Μητρακου

 -Η Σπάρτη θυμάται ;

Ρωτούν η Πνευματική Εστία Σπάρτης και η  Θεατρική  Σκηνή «Μεταξουργείο»    με την εκδήλωσή τους (26-11-2019) για την επέτειο της εκτέλεσης των 118 Ηρώων  Σπαρτιατών στο Μονοδέντρι , από τους Γερμανούς  , στις 26 Νοέμβρη του 1943  .

Και η απάντηση είναι :

-Ναι ! Η Σπάρτη θυμάται !

Γι’ αυτό και φροντίζει  (συστηματικά)  να απωθεί στο περιθώριο τη Θυσία των 118 επίλεκτων τέκνων της , τα οποία (αν ζούσαν) θα είχαν διαμορφώσει για τη Σπάρτη μιαν άλλη (καλύτερη) πραγματικότητα κι  ένα μέλλον πιο φωτεινό κι ελπιδοφόρο .

Όπως έγραψε η Ιωάννα Τσάτσου: «Αν είχε καεί ολόκληρη (η Σπάρτη) , θάταν λιγότερο το κακό….»

Τα ντοκουμέντα έχουν κατατεθεί και το Δικαστήριο της Ιστορίας έχει αποφανθεί οριστικά και αμετάκλητα σχετικά με τις ευθύνες της κατάδοσης και παράδοσης των 118 στα χέρια των γερμανών κατακτητών .

Φέτος , οφείλω να καταθέσω (όσο μπορώ πιο πιστά) μια μαρτυρία που μου εμπιστεύθηκε , προφορικά , στενός συγγενής ενός εκ των θυμάτων , αφού πλέον δεν είναι εν ζωή :

«Αμέσως μετά τις συλλήψεις που έγιναν τον Οκτώβριο του ’43 από τους Γερμανούς στην Σπάρτη και τη μεταφορά των συλληφθέντων στις φυλακές Τριπόλεως , ένας συγγενής μας , γερμανομαθής , που έτυχε να έχει γνωριμία με τον γερμανό φρούραρχο της Σπάρτης , τον επισκέφθηκε στο σπίτι που είχε επιτάξει και διέμενε , για να τον παρακαλέσει να μεσολαβήσει για την απελευθέρωση του ανθρώπου μας . Ο γερμανός , αφού άκουσε το αίτημα του συγγενή μας και τα επιχειρήματά του , ότι ο δικός μας άνθρωπος δεν ήταν ένοχος σε τίποτε και αδίκως κρατείται  , χαμογέλασε με νόημα και του είπε :

-Έλα να σου δείξω κάτι που πρέπει να δεις , για να καταλάβεις .

Τον οδήγησε σε ένα διπλανό δωμάτιο , άνοιξε την πόρτα και του έδειξε ένα μεγάλο στρογγυλό τραπέζι στη μέση της κάμαρας . Το τραπέζι ήταν γεμάτο με γλυκίσματα κάθε λογής : Κουραμπιέδες , μελομακάρονα , δίπλες , ραβανιά , καρυδόπιτες …

-Τα βλέπεις αυτά τα γλυκά ; του είπε ο γερμανός . Μας τα έστειλαν οι καλές κυρίες και οι καλές οικογένειες της Σπάρτης , για να μας ευχαριστήσουν για τις συλλήψεις που κάναμε .

Ο συγγενής μας κατέβασε το κεφάλι κι έφυγε περίλυπος . Μετά από λίγες βδομάδες τους εκτέλεσαν .»

Στην εύλογη απορία μου γιατί αυτά δεν τα καταθέτει , τόσα χρόνια , ΚΑΙ δημοσίως , μου απάντησε :

-Φοβόμαστε . Φοβόμαστε μη μας χαρακτηρίσουν κομμουνιστές και αριστερούς!!!

(Και να σκεφθεί κανείς πως δεν επρόκειτο για τυχαία οικογένεια της Σπάρτης ) .

Λοιπόν , ένα μεγάλο «μπράβο» αξίζει στην Πνευματική Εστία Σπάρτης και στη Θεατρική Σκηνή «Μεταξουργείο» , γιατί  με την εκδήλωσή τους , την Τρίτη 26 Νοεμβρίου και ώρα 18.30′ στην αίθουσα “Γεώργιος Περδικλώνης” της Πνευματικής Εστίας Σπάρτης (Λυκούργου 82 & Χαμαρέτου) , ΔΙΑΣΩΖΟΥΝ την τιμή και την υπόληψη της Σπάρτης  που αντιστέκεται  , διασώζουν (επίσης)  την Ιστορία των 118 από το επιμελώς «ητοιμασμένο» νεκροταφείο της Λήθης και τιμούν τη μνήμη των  Ηρώων του Μονοδεντριού και της Εθνικής Αντίστασης .

Τρεις περδικούλες κάθονταν σε μοναχό κλαράκι .

Έχουν λυπητερή λαλιά , πικρό το μοιρολόγι :

«Τ’ ειν’ το κακό που γίνηκε στο μαύρο Μονοδέντρι ;

Γιατί  ’ναι λιάστρα τα κορμιά και θάλασσα το αίμα»;

Μετρούν κουφάρια στη σειρά , μα μετρημό δεν έχουν …

Κι ανάμεσα απ’ τα αίματα ψιλή φωνούλα βγαίνει :

«Προδότες μας παρέδωκαν στων Γερμανών τα χέρια»

                                                                                   (Δημοτικό]