«Ξεμάσατε τις ελιές; Το ρίξατε το κανόνι; Καλές διαφορές, καλοφάγωτα, κι από χρόνου με υγεία»!

του Λουη Σερεμετη.
Αυτή είναι η κύρια κουβέντα στα χωριά όταν πλησίαζε το ξεμάζωμα, μια κουβέντα που την ακούγαμε από μικροί όταν ολοκληρώνεται το μάζεμα της ελιάς και ο κόσμος άρχιζε να απολαμβάνει τους κόπους μιας ολόκληρης χρονιάς! Πάλευαν όλο τον χειμώνα με την κούραση, το κρύο, τη βροχή, τον αέρα, να μαζέψουν το εισόδημα γιατί το έδινε ο Θεός μια φορά τον χρόνο, και ήταν αμαρτία να χαθεί και το τελευταίο σπυρί της ελιάς αφού είχαν κάνει τα έξοδα της καλλιέργειας. Μονοκαλλιέργεια η ελιά στον τόπος μας, καθόριζε μαζί με την σπορά και τον θέρο την πορεία του κάθε σπιτιού. Πολυμελείς οι οικογένειες, φτώχεια και κακοπέραση, αλλά με καλή καρδιά!
Το μάζεμα της ελιάς ήταν ένα πανηγύρι που ξεκινούσε αρχές Νοέμβρη, αλλά ο περισσότερος κόσμος τελείωνε νωρίς νωρίς, συνήθως μετά τις γιορτές, γιατί είχαν πολλά χέρια στην οικογένεια, και λίγα δέντρα επειδή τα περισσότερα χωράφια ήταν αραιοφυτεμένα για να τα σπέρνουν. Παρά την καθημερινή κούραση, το κρύο, τη βροχή, όλοι είχαν όρεξη και ανάγκη από το καλαμπούρι και τα πειράγματα που έδιναν και έπαιρναν την ώρα της δουλειάς, αλλά και την ώρα της ανάσας του καφέ και του φαγητού, που ήταν λιτό για να μπορούν να σκύβουν! Το κοφίνι που κρεμόταν σε μια ελιά είχε ψωμότυρο, ελιές, κρεμμύδι, και λαδοβρέχι, αυγά βραστά, άντε και καμιά ρέγκα καπνιστή που την έψηναν ανάβοντας μιαν αφάνα, και μια μποτίλια κρασί! Άλλοι λέγανε ότι η ελιά θέλει καλοπέραση, και έπαιρναν κατσαρόλα με φαγητό που το μαγείρευαν οι γυναίκες πολύ πρωί, γλίνα με αυγά, και κρασί.
Όμως το ξεμάζωμα της ελιάς το γιόρταζαν όλοι δεόντως την τελευταία μέρα στο χωράφι με γλυκά που είχαν ακόμα από τα Χριστούγεννα, συκοπαΐδες, καραμέλες, σοκολάτες! Έπαιρναν οι περισσότεροι την κατσαρόλα με τον κόκορα με τραχανά γιαχνί που το ζέσταιναν στην φωτιά, και με μια νταμιτζάνα κρασί «έριχναν το τελευταίο κανόνι»!
Από καιρό πριν ξεκινήσει το μάζεμα, ο κόσμος νοιαζόταν πως θα μαζευτούν οι ελιές, και με ποιους. Ξένοι εργάτες δεν υπήρχαν τότε, ερχόντουσαν όμως εργάτες γης και άνεργοι Έλληνες οικογενειακώς ακόμα και από την Βόρεια Ελλάδα, και όσες οικογένειες δεν είχαν εργατικά χέρια τους σπίτωναν και τους έπαιρναν στην δουλειά. Σμίγανε όμως τις περισσότερες φορές οικογένειες με συγγένεια ή φιλία και κάνανε σεμπριά, αλληλοβοηθιόντουσαν και μάζευαν τις ελιές μεταξύ τους, χωρίς να πληρώνουν εργάτες.
Φέτος μετά το καυτό και άβροχο καλοκαίρι, το πιο έντονο πρόβλημα ήταν η έλλειψη εργατικών χεριών! Υπήρχε τα τελευταία χρόνια το πρόβλημα της έλλειψης εργατικών χεριών, οι αιτίες είναι πολλές, αλλά συνήθως καλυπτόταν μέχρι τώρα από αλλοδαπούς εργάτες. Φέτος ο κόσμος δεινοπάθησε να βρει εργάτες, και μαζί με τον δύσκολο χειμώνα αυτό ήταν η αιτία που πολλοί καθυστέρησαν να μαζέψουν τις ελιές τους.
Ανέκαθεν τα λιτριβιά του χωριού, του Συνεταιρισμού και τα ιδιωτικά, πάντα περίμεναν υπομονετικά και τον τελευταίο χωριανό να ξεμάσει τις ελιές του για να πλύνουν και να καθαρίσουν τα μηχανήματα και να γιορτάσουν μαζί με τους παραγωγούς το τέλος μιας ελαιοκομικής χρονιάς με ευχές να είναι όλα καλοφάγωτα, σε καλή μεριά τα κέρδη, γιατί τότε αν και ήταν λιγοστά τα εισοδήματα, μπορούσε κανείς να βάλει και μια δεκάρα στην άκρη, ενώ τώρα δεν…..
Όμως φέτος αυτήν την δύσκολη χρονιά, ο Συνεταιρισμός μας δεν είχε την υπομονή να περιμένει να τελειώσουν όλοι οι παραγωγοί – μέλη συνεταίροι το μάζεμα, και παρότι ήξερε ότι κάποιοι είναι πίσω, αφού τον είχαμε ενημερώσει για το υπόλοιπο, δεν έκανε καν τον κόπο να συνεννοηθεί μαζί μας για την ημερομηνία τελευταίας παραλαβής καρπού! Έτσι λοιπόν το προηγούμενο Σάββατο 2 / 4, έκπληκτος είδα σαν τελευταία ημέρα ζύγισης τη Τετάρτη 6 / 4 και ώρες 16 – 17, και μάλιστα υπογραμμισμένη με κόκκινο μαρκαδόρο για να φαίνεται με την μία και από μακριά! Την Δευτέρα λοιπόν ήθελα να πάω στα γραφεία του Συνεταιρισμού για μια συνεννόηση, αλλά ήταν κλειστά! Επειδή τα λόγια τα παίρνει ο άνεμος και μόνο τα γραφτά μένουν, ό,τι είχα να πω το έγραψα σε μια αίτησή μου προς το Δ.Σ του Συνεταιρισμού, με την παράκληση να δείξει κατανόηση και συναδελφική αλληλεγγύη για μια διήμερη παράταση, αυτό μόνο.
Η ΑΙΤΗΣΗ
Κύριε πρόεδρε, κύριοι σύμβουλοι του Συνεταιρισμού Κροκεών, με έκπληξη είδα το Σάββατο αναρτημένη στο ζυγιστήριο την απόφασή σας για τελευταία ημέρα παραλαβής ελαιοκάρπου την Τετάρτη 6 Απρίλη, την στιγμή που γνωρίζετε ότι κάποιο μέλος δεν θα έχει ολοκληρώσει για δύο μέρες το μάζεμα, και χωρίς τουλάχιστον να κάνετε τον κόπο να επικοινωνήσετε μαζί του για συνεννόηση για τον καθορισμό αυτής της τελευταίας ημερομηνίας παραλαβής.
Σε ότι με αφορά, ο λόγος αυτής της καθυστέρησης της συγκομιδής της ελιάς Καλαμών είναι γνωστός, και έχει να κάνει με το τελευταίο ψύχος που βάστηξε δέκα μέρες, με επιπτώσεις στα χαρακτηριστικά και στην ποιότητα της βρώσιμης ελιάς. Μετά από δύο άσχημες από πλευράς τιμών παραγωγικές χρονιές, και σε συνδυασμό με την σημερινή δύσκολη συγκυρία για τους αγρότες, με τις αντιξοότητες και τις δυσμενείς από την άποψη κόστους συνθήκες καλλιέργειας, χρειάζεται ο καθένας την κατανόηση και την αλληλεγγύη του συναδέλφου του, και ειδικά του ιστορικού Συνεταιρισμού μας, που όποτε μας χρειάστηκε, ακόμα και στα δύσκολα, δεν λιποτακτήσαμε, και μας είχε συμπαραστάτες.
Δεν νομίζετε ότι είναι κρίμα και άδικο τέτοιες δύσκολες εποχές, ένας παραγωγός μέλος του Συνεταιρισμού που τόσο πολύ σας έχει συμπαρασταθεί, να τον αγνοείτε, ακόμη και να απαξιώνετε να επικοινωνήσετε μαζί του όπως είχατε υποσχεθεί ότι θα κάνετε πριν 15 μέρες;
Κλείνοντας σας ζητώ να επανεξετάσετε την στάση σας, για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε σε μια μικρή παράταση μόνον δύο ημερών, για να μην αναγκαστώ να πετάξω στα σκουπίδια ελιές που θα πήγαιναν για λάδι, κάτι που θα έκανε να τρίξουν τα κόκαλα των γονιών μας που μοχθούσαν για να μην πάει χαμένο ακόμα και το κάθε σπυρί ελιάς, αλλά και των προκατόχων σας και πρωτεργατών αυτού του ιστορικού Συνεταιρισμού!
Δεν ζητώ την συμπάθεια και την συμπόνια κανενός, παρά μόνο τα αυτονόητα, δηλαδή την συνεννόηση, την κατανόηση, τον σεβασμό των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων όλων των μερών, και την συναδελφική αλληλεγγύη!
Περιμένω άμεσα την ανάκληση της απόφασής σας και την απευθείας συνεννόηση, για να ολοκληρωθεί ομαλά και προς το συμφέρον όλων μας μια δύσκολη παραγωγική χρονιά.
Κροκεές 4 Απρίλη 2022
Το απόγευμα όταν πήγα για ζύγισμα, παρέδωσα την αίτησή μου στην υπάλληλο του γραφείου, και εξήγησα το πρόβλημα και στα παιδιά που δούλευαν. Αυτοί το μόνο που αντέτειναν ήταν ότι είχαν μαζευτεί ελιές από την 1η Απρίλη και έπρεπε να βγούν για να μην χαλάσει η ποιότητα του λαδιού, ότι οι «Καλαμών» έπρεπε να βγούν νωρίτερα και μετά οι άλλες για να ξεπλυθούν τα μηχανήματα, και ότι στο τέλος οι ελιές δεν δουλεύονται καλά, και η απόδοση σε λάδι της «Καλαμών» πέφτει πολύ, κάπου στο 14:1, αν και το μηχάνημα που δείχνει την ελαιοπεριεκτικότητα όταν παραδίνουμε τον καρπό δείχνει 7:1! Δηλαδή τα μηχανήματα δείχνουν λάθος ενδείξεις, αυτά φταίνε, ή μήπως και οι άνθρωποι που τα δουλεύουν Αυτό πάλι είναι άλλη μια πονεμένη ιστορία που πρέπει κάποια στιγμή να την δούμε!
Μέχρι την Τετάρτη 6 / 4 αφού δεν είχα κάποια επικοινωνία, πήγα στον συνεταιρισμό και είδα ότι δεν είχε αλλάξει τίποτα, ούτε οι εργαζόμενοι είχαν κάτι να μου πουν! Μπροστά σε αυτήν την ακατανόητη, απαξιωτική, απαράδεκτη για εμένα, και αντισυναδελφική στάση, τους είπα να κάνουν την δουλειά τους όπως αποφάσισαν χωρίς εμένα, για να μην έχω τύψεις ότι χάλασε εξ αιτίας μου, εξ αιτίας ενός μικροπαραγωγού, η ποιότητα του λαδιού των μεγαλοπαραγωγών! Το μόνο που θα κάνω τους είπα είναι να ψάξω να βρω ιδιωτικό λιτριβιό, όπου και να είναι, γιατί είναι αμαρτία να πετάξω τις ελιές μου, και για να πάρω το λάδι που έχουν πραγματικά οι ελιές μου, και ότι «θα τους βγάλω στου κουτσού τη ρέντα», θα δημοσιοποιήσω δηλαδή αυτήν την καταγγελία μου. Μετά από αυτό ήρθε το μοναδικό τηλεφώνημα από έναν φίλο μέλος του Δ.Σ, αλλά του εξήγησα ότι ήταν αρκετά αργά!
Δεν περίμενα τέτοια αντιμετώπιση από ανθρώπους που τον χειμώνα τον περάσαμε μαζί στο κρύο και την βροχή, καλαμπουρίζοντας και λέγοντας τα βάσανά μας περιμένοντας την σειρά μας τα βράδια να ζυγίσουμε. Το λέω με θλίψη, γιατί από τον πρόεδρο περίμενα λίγο ενδιαφέρον έστω και μετά από την αίτησή μου, γιατί είμαι από τους λίγους που έχω προσωπικά στηρίξει την προσπάθεια που κάνει μαζί το Δ.Σ, αλλά ας είναι καλά!
Αυτό είχε γίνει και πέρυσι, αλλά δεν μίλησα και είπα δεν πειράζει θα βρούμε άκρη, όμως φέτος επαναλήφτηκε! Δεν έχω καμιά διάθεση να αντιδικήσω με κανέναν! Το κάνω για να μην επαναληφτεί! Το δίκιο μου ψάχνω να βρω, και τον σεβασμό των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων όλων, μελών και Δ.Σ, και προπάντων την συναδελφική αλληλεγγύη που δυστυχώς από αυτονόητο έχει καταντήσει το ζητούμενο σήμερα!
Τέλος πάντων, καλά μυαλά από δω και μπρός! Έκανε ο Θεός και ξεμάσαμε τις ελιές, «το ρίξαμε το κανόνι»! Καλές διαφορές σε όλους τους παραγωγούς, καλοφάγωτα, κι από χρόνου με υγεία!!!!

Ακολουθήστε το krokeai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις εξελίξεις.