Γραφει ο Λουης Σερεμετης
Βραδάκι του Αγίου Νικολάου, το κρύο το καταλαβαίνεις, και δυο «γεροκούτσουρα» μαζεύτηκαν γύρω από το τζάκι.
Έχουμε πάρει θέση όπως έπαιρναν παλιά στο τζάκι ο παππούς και η γιαγιά, αλλά δεν υπάρχει το «ακροατήριο» για παραμύθια και ιστορίες όπως γινόταν τότε!
Με ψωμί καψαλιστό και φρέσκο λάδι, αλλά και την παραδοσιακή κολοκυθόπιτα, τηρούμαι το πατροπαράδοτο έθιμο της κολοκυθόπιτας του Αγίου Νικολάου!
Κολοκύθια δόξα τω Θεό μπόλικα, δοκιμάστε τη, είναι ένα από τα καλύτερα σνάκ της εποχής!
Στην τηλεόραση περιμένουμε ν ακούσουμε καμιά καλή είδηση, και τον καιρό για να πέσουμε για ύπνο, αλλά βλέποντας τις τελευταίες προκλήσεις των Τούρκων, θυμόμαστε σαν τώρα τις ατέλειωτες ιστορίες που μας έλεγε στο «φόκο» ο παππούς για τους Τούρκους στην τουρκοκρατία αλλά και στη Μικρασιατική καταστροφή.
Μας λέγανε ότι από τα παλιά τα χρόνια, «οι Τούρκοι είναι τύραγνοι, μας έχουν κάψει τη γούνα, είναι λαός άγριος, αμόρφωτος και κακός, και γι αυτό πρέπει ο Θεός να τους ξεκάνει»!
Αν πάλι ήθελαν να που ότι κάποιος δεν έχει μυαλό, έλεγαν «όσο μυαλό έχει ο «τάδε», τόσοι Τούρκοι να μείνουν»!
Αν άκουγαν ότι μια μεγάλη κακοκαιρία θα ερχότανε κατά εμάς, ή καμιά σοβαρή επιδημία, [σουρτικό], τότε όλοι έκαναν την προσευχή τους «να πάει στην Τουρκία, και να μην μείνει ρουθούνι από δαύτους»! Τόσο άχτι τους είχαν!
Αν η θεομηνία πήγαινε κατά την Τουρκία, ανακουφίζονταν και αναφωνούσαν: «τι, ο Θεός τούρκος θα γίνει»!
Τώρα με τούτα που λέει σήμερα ο Τούρκος, το τι θα του σούρνανε….. ένας Θεός ξέρει! Πολλές φορές δεν το γλυτώναμε το «κακό».
Τότε φταίγανε «οι μαγαρισμένοι» , αυτοί που τις Κυριακές και τις γιορτές πηγαίνανε για ελιές και δεν πηγαίνανε στην εκκλησία!
Πάντως επειδή δεν είναι μόνο θέμα πίστης, αλλά και παράδοσης, και ανάγκη για ξεκούραση, εμείς σήμερα δεν πήγαμε για ελιές, γιορτάζει ο πολιούχος μας, εκκλησιαστήκαμε, και ξεκουραστήκαμε! Χ
ρόνια πολλά στην Νικολέτα και στον Νίκο!
Χρόνια πολλά και στην καθεμιά Νίκαινα, να χαίρεται τον άντρα της!
