«Του Σαραντάημερου η μέρα, καλημέρα – καλησπέρα»!

Γραφει ο Λ Σερεμετης

Από σήμερα του Αγίου Φιλίππου λένε ότι αρχίζει ο χειμώνας.

Η παράδοση λέει ότι τέτοια μέρα ο Χριστός μεταμφιεσμένος σε φτωχό μαζί με άλλους ξένους ταλαίπωρους, βρέθηκαν αποβραδίς εξαντλημένοι στο χωριό του Αγίου Φιλίππου.

Είχε λοβό καιρό, και το μόνο που ζητούσαν ήταν ένα κομμάτι ψωμί, και κάπου να απαγκιάσουν για να περάσει η βραδιά. Όποια πόρτα χτύπησαν, ή δεν άνοιξε καθόλου, ή τους την έκλειναν κατάμουτρα!

Μόνο ο Άγιος Φίλιππος τους κάλεσε στο σπίτι του για να τους φιλοξενήσει!

Μόλις είχε γυρίσει από το όργωμα, και για να τους περιποιηθεί, έσφαξε το βόδι του που το είχε για να οργώνει και να ζει την οικογένειά του.

Την επομένη το πρωί, το βρήκε πάλι ζωντανό στο παχνί, έτοιμο να συνεχίσει το όργωμα! Το ζωντάνεψε ο Χριστός λέγανε, ανταμείβοντάς τον για την εργατικότητα, την φιλευσπλαχνία, και την αλληλεγγύη του για τους αναξιοπαθούντες.

Γι αυτό το λόγο λέγανε ότι το βράδυ της γιορτής του πρέπει να φάμε κρέας κι όχι τη μέρα. Εν τω μεταξύ από την επόμενη άρχιζε το «σαρανταήμερο», η «μικρή Αποκριά» όπως λέγανε την περίοδο προσευχών και νηστείας μέχρι τα Χριστούγεννα. Από τους πιο καλούς ζευγάδες ο ίδιος, αγαπήθηκε και καθιερώθηκε ως ο προστάτης των ζευγάδων!

Έτσι, και με κάποιες άλλες παραλλαγές είχαμε ακούσει από τους μεγαλύτερους την ιστορία του Αγίου Φιλίππου, που τη λέγανε τέτοια μέρα γύρω από τον «φόκο», το τζάκι, όταν μαζευόμαστε όλοι το βράδυ!

Μας μάζευαν κάθε βράδυ να ακούμε τέτοιες ιστορίες, αλλά και τις καθιερωμένες ορμήνιες. Κρεμόμαστε από τα χείλη τους μαγεμένοι! Τις περισσότερες φορές μόλις τρώγαμε και αφού ζεσταινόμαστε, μας έπιανε νύστα και κουτουλάγαμε, να πέσουμε μέσα στη φωτιά! Άλλοτε βαριόμαστε τις επαναλήψεις γιατί τα είχαμε ακούσει πολλές φορές και μας έπιανε χασμουρητό, και άλλοτε είμαστε αφηρημένοι γιατί μετράγαμε και τις μέρες για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές!

Καταλάβαιναν ότι ο νους μας ήταν αλλού, αλλά και για να μην πέσουμε στη φωτιά από το κουτούλημα, μας σκούνταγαν να δίνουμε βάση σ αυτά που έλεγαν. Μας μιλούσαν συνέχεια για τις συγγένειες που τις τιμούσαν, εκτιμούσαν τους συγγενείς, και μας μάθαιναν γι αυτούς!

Μας λέγανε συνέχεια: «Να διαβάζετε να μάθετε γράμματα για να μην κάνετε τη ζωή τη δική μας»! «Να γίνετε καλοί ανθρώποι, γιατί χωρίς κοινωνική μόρφωση όσα γράμματα και να ξέρεις, άνθρωπος δεν λέγεσαι». «Ζωή δεν είναι μόνο σπίτι δουλειά, στη ζωή υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα, και να προσφέρετε στο χωριό που γεννηθήκατε ακόμα και όταν φύγετε κάποια στιγμή». «Να μην είσαστε αδιάφοροι για όσα συμβαίνουν δίπλα σας, να μη δεχόσαστε το άδικο, και να μην σιωπάτε από φόβο»! «Δεν πρέπει να λέτε ότι νοιαζόμαστε μόνο για όσους κλείνει το σπίτι μας»! «Σεβασμός σε όλους, και να βοηθάτε τους ανήμπορους»! Θυμάμαι ότι πάντα είχαμε στο σπίτι ένα πιάτο φαί παραπάνω, γιατί λέγανε μην τύχει κανείς μουσαφίρης, ή κανένας διακονιάρης τέτοιες μέρες.

Μπορεί λόγω δουλειάς να μην πήγαιναν τακτικά στην εκκλησία, αλλά ήξεραν να μας μιλήσουν κι αυτοί για αγάπη και αλληλεγγύη!

Ήταν τέτοια η ατμόσφαιρα γύρω από το τζάκι, υπήρχε τέτοια κατάνυξη, που έλεγες τώρα θα έρθει ο Χριστός με τους φτωχούς να χτυπήσει και σε μας την πόρτα, και θα τρέξουμε να δείξουμε κι εμείς την καλοσύνη μας!

Και τι δεν θα έδινε κανείς να ξαναζήσει τέτοιες στιγμές!

Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία, καλό και ήπιο χειμώνα, καλό σαρανταήμερο, και καλά Χριστούγεννα!