Toυ Λ Σερεμετη
Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα χωριό της Μάνης ,μέσα στο κατακαλόκαιρο και στην ξέρα της περιοχής, παρουσιάστηκε μια μεγάλη χελώνα! Μαζεύτηκαν λοιπόν οι κάτοικοι για να μάθουν τι γύρευε στο χωριό τους τέτοια εποχή, και τι «σημάδι» ήταν αυτό για το χωριό.
Η παράδοση θέλει τους Μανιάτες πολύ φιλόξενους, ευσεβείς, αρκετά αθώους, και λίγο αφελείς με την έννοια του ευκολόπιστου! Ρώτησαν λοιπόν και τον σοφό γέροντα του χωριού, τον μπάρμπα Ηλία το Μουσούλη, τι βλέπει! Ανοιχτόμυαλος, ρεαλιστής, αλλά και μεγάλος κογιώνος, ίδιος και απαράλλακτος με τον «Προφήτη» του Αρκά!
Τους είχε βαρεθεί τόσα χρόνια γιατί ό,τι και όσα τους έλεγε πήγαιναν στο βρόντο! Οπότε για να τους κογιωνάρει, τους είπε: «Στραβοί είσαστε, δεν το βλέπετε, είναι φώς φανάρι, η Παναγία είναι, καλό σημάδι, και θα φέρει στο χωριό την ευλογία»! Αυτά τους είπε και έφυγε βιαστικά τσαντισμένος και βρίζοντας που τον ξύπνησαν μεσημεριάτικα για μια χελώνα!
Αμέσως οι αρχές του τόπου και ο κόσμος οργάνωσαν γιορτή για την υποδοχή, την στόλισαν με λουλούδια, και στο καβούκι της στέριωσαν ένα κερί και το άναψαν! Αφού περιποιήθηκαν τον «μουσαφίρη» τους όπως ήξεραν, και έχοντας στο τσεπάκι τους την ευλογία της, την άφησαν να ησυχάσει.
Άλλοι γύρισαν στις δουλειές τους, άλλοι στα σπίτια τους, και άλλοι συνέχισαν τις διακοπές τους! Η χελώνα αφού πέρασε η βαβούρα, για να ηρεμήσει τρύπωσε στις θημωνιές με τα θεριτά για λίγη δροσιά, γιατί αισθανόταν έντονη την ζέστη από το κερί που έκαιγε πάνω στο καβούκι της! Οι θημωνιές λαμπάδιασαν, η φωτιά εξαπλωνόταν γρήγορα, οι κάτοικοι άργησαν να το πάρουν χαμπάρι γιατί δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, δεν είχαν τότε facebook, twitter, ούτε υπουργείο «ψηφιακής διακυβέρνησης» για να έχουν και το «112»!
Τότε είχαν μόνο τις καμπάνες και τον τελάλη. Κρεμαστήκανε τα παιδιά στις καμπάνες, ξεφωνιάστηκε ο τελάλης, κι έτρεξαν οι αρχές και ο κόσμος να δούν τι γίνεται. Πάλεψαν με ό,τι είχαν και δεν είχαν, αλλά λίγα πράματα κατάφεραν. Η φωτιά αφού έκαψε με τη βοήθεια του αέρα όλο το θεμονοστάσιο και όλη τη σοδειά του χωριού από στάρι, κριθάρι, βρώμη, και ό,τι άλλο βρήκε μπροστά της, έσβησε στη θάλασσα.
Ο κόσμος αλαφιασμένος, αναζητούσε τον σοφό γέροντα να τους εξηγήσει τι στραβή έγινε και αντί για την ευλογία ήρθε η συμφορά στο χωριό! Οι αρχές άρχισαν αμέσως τις έρευνες, βρήκαν το σημείο απ όπου ξεκίνησε η πυρκαγιά, αλλά βρήκαν και έναν αλλιώτικο «εμπρηστικό μηχανισμό»! Την απανθρακωμένη χελώνα!
Με συνοπτικές διαδικασίες καταλογίστηκαν ευθύνες στη χελώνα που έκαψε τα δεμάτια με τα σπαρτά, και από Παναγία η Ευλογημένη, την ονομάσανε σε «Παναγία η Καψοδεματούσα»! Κάπως έτσι είχαμε ακούσει αυτή τη μικρή ιστορία από τους μεγαλύτερους, όταν θερίζαμε, ή αλωνίζαμε.και καθόμαστε το μεσημέρι στον ίσκιο για να πάρουμε μιαν ανάσα με ένα λουκούμι και δροσερό νερό από τη στάμνα. .
Τέτοιες δύσκολες μέρες οι γονείς μας μας ψάχνανε και μας ξαναψάχνανε καθημερινά τις τσέπες μην τυχόν και έχουμε τίποτα σπίρτα, γιατί με τα σπίρτα παίζαμε συνέχεια τότε, και μας ορμηνεύανε συνέχεια για τη συμφορά που φέρνει μια πυρκαγιά, λέγοντας ότι «το ποτάμι και η φωτιά σύνορα δεν έχουν»! Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα, υγεία σε όλον τον κόσμο, χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν σήμερα.
Να είμαστε όλοι γεροί, να βοηθάει σε όλα και η Παναγία, κανείς δεν αντιλέγει, αλλά κάτι να κάνουμε κι εμείς για να συνεχίζουμε να υπάρχουμε και να δημιουργούμε, γιατί αυτή είναι η πραγματική ευλογία, και βέβαια λιγότερες πυρκαγιές!
Χαίρετε και αγαλλιάσθε !!!
