Τρία χρόνια απο τον Θανατο του Λεωνίδα Κουτούπη

Το krokeai.gr  και εγώ  προσωπικά σαν ελάχιστο φόρο τιμής στον τότε γείτονα μου και φίλο των παιδιών μου .

Ο Λεωνίδας Κουτούπης του Πέτρου και της Καννέλας γεννήθηκε στις 07-04-1976 στη Σπάρτη.  Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια τα πέρασε στις Κροκεές Λακωνίας έχοντας τις καλύτερες αναμνήσεις από την οικογένειά του, από το γειτονικό και το φιλικό του περιβάλλον.

Μνημόνευε στις παρέες του και τις συζητήσεις του ,την πολιτιστική παράδοση του χωριού ,το μεράκι πολλών κατοίκων με τις επιστήμες , τις τέχνες  και αναδείκνυε  τις επιρροές που δέχτηκε.

Εισήχθη στη Φιλοσοφική σχολή Ιωαννίνων στο τμήμα Φ.Π.Ψ. το έτος 1995-1996. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του σε τέσσερα χρόνια και πήρε το πτυχίο του τον Ιούλιο του 1999.

Τον Αύγουστο επιστρέφοντας από τα Γιάννενα εγκαταστάθηκε στη γενέθλια γη, τον Άγιο Βασίλειο Γυθείου Λακωνίας, όπου ξεκίνησε να διδάσκει ως ωρομίσθιος καθηγητής στα Γυμνάσια και το Λύκειο Γυθείου, στο Λύκειο της Αρεόπολης, στο Εσπερινό Γυμνάσιο της Σκάλας, στο Γυμνάσιο και Λύκειο της Δημητσάνας και στο Λύκειο της Τριπόλεως.

Στη σύντομη επαγγελματική ενασχόλησή του υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητός από μαθητές, συναδέλφους και όλους όσους συνεργάζονταν. Επίσης έκανε φροντιστήρια στην Αρεόπολη αλλά και κάποια ιδιαίτερα μαθήματα στο Γύθειο και στην Αρεόπολη.

Η τελευταία του διδασκαλία, η οποία τον έκανε ιδιαίτερα περήφανο, ήταν μέσω του ΙΔΕΚΕ και του προγράμματος ΟΔΥΣΣΕΑΣ με την τότε υπεύθυνη εκπαιδεύσεως Νομού Λακωνίας κ. Μουρτιάδου Μαρία, η οποία αναφέρει χαρακτηριστικά τα ακόλουθα: «Φτωχότερος ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ, ο δικός μας Λεωνίδας, «η ψυχή» του προγράμματος ΟΔΥΣΣΕΑΣ στο Γύθειο με πάθος και ζήλο για τη διάδωση των γραμμάτων υπήρξε πάνω απʼ όλα άνθρωπος με δίψα για τη ζωή και τη μάθηση μέσα σε μια «κοινωνία 250 λέξεων». Δάσκαλος για όλους όσοι είχαν την τιμή να τον γνωρίσουν.

Δυσαναπλήρωτη απώλεια ενός ανθρώπου τόσο μεγάλου ηθικού αναστήματος και ψυχικού βεληνεκούς». Οι αλλοδαποί μαθητές που παρακολούθησαν το πρόγραμμα αυτό προκειμένου να του δείξουν πόσο πολύ τον εκτιμούσαν ως άνθρωπο και ως καθηγητή του ζωγράφισαν μια κάρτα όπου έγραψαν την ελληνική λέξη «Ευχαριστώ» και έβαλαν τις υπογραφές τους.

Ο Λεωνίδας έφυγε στις 8 Αυγούστου του 2010, ημέρα Πέμπτη. .

Ο πατέρα του Λεωνίδα έγγραψε το ακόλουθο ποίημα :

Ήτανε Πέμπτη το πρωί που άνοιξαν οι ουρανοί και έπεσε ένας κεραυνός στην υψηλότερη κορυφή που ήτο του Πέτρου το παιδί.

Παραμονή της Κοίμησης της Μάνας μας της Παναγιάς που πήρε το σεμνό παιδί για να το έχει συντροφιά.

Το ανέβασε στους ουρανούς στους άγγελους και στους σοφούς που τόσο τους εθαύμαζε απ’ τα γραπτά που διάβαζε.

Είχε μαζί του μια πληγή που ήτο πάντα ανοιχτή που δεν τον εξέχναγε ποτέ λες και τον εσυντρόφευε.

Στο δρόμο που επέρναγε δάσκαλο τον φωνάζανε τους δίδασκε εις τα σχολειά γλώσσα, πολιτισμό και ανθρωπιά.

Σαν απριλιάτικη δροσιά που παίρνει το αεράκι έφυγε από το σπίτι του το γέννησε φαρμάκι.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΪ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ , ΤΗΣ ΓΝΩΣΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΔΑΜΙΑΝΑΚΟΥ ΒΟΥΛΑΣ ( συντρόφισας  του σπουδαίου λογοτέχνη Βασίλη Ρώτα) .

ΞΕΧΑΣΤΗΚΕΣ..Ξεχάστηκες στη θάλασσα με τρίτονες να παίζεις κι οι μαθητές σε καρτερούν με τα χαρτιά στα χέρια και το τραπέζι έτοιμο εσένα περιμένει…