Έφυγε από κοντά μας ο Χρίστος Κατσέτος

Χάσαμε, πρόσφατα, μια μεγάλη προσωπικότητα της ομογένειας.

Έφυγε την Τρίτη 21 Μαρτίου (μια ημέρα μετά τα γενέθλιά του) στην Φιλαδέλφεια, ο καθηγητής ιατρικής του Πανεπιστημίου Drexel Χρίστος Κατσέτος.[Ηταν γιος του Ιατρου Μιμη Κατσετου που ειχε κλινικη στην Αθηνα]

Γεννήθηκε στις Κροκεές Λακωνίας στις 20 Μαρτίου 1958. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο St. George στην Γρενάδα των Δυτικών Ινδιών και έλαβε Διδακτορικό Δίπλωμα στην Ιατρική από το Πανεπιστήμιο Bergen της Νορβηγίας.

Ήταν ερευνητής σε διάφορα ιατρικά κέντρα των ΗΠΑ και άφησε ένα τεράστιο συγγραφικό έργο στην νευροπαθολογία και τον καρκίνο του εγκεφάλου.

Αλλά η μοίρα στάθηκε σκληρή γι’ αυτόν.Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά τον αγαπούσαν και τον σέβονταν.

Όσοι τον γνώριζαν από μακριά τον θαύμαζαν.

Θα μας λείψει ο συνετός και ήρεμος λόγος του και η ευγένεια της ψυχής του.

Ο Παναγιώτης Βρεττάκος του αφιέρωσε το παρακάτω ποίημα:

Χρίστο Αγαπητέ μου ΞΑΔΕΡΦΕ!

Δυστυχώς προτίμησε η ζωή νωρίς να σε τρατάρει της αθανασίας τον φιλί μα σ όλες τις στιγμές εκεί θα είσαι όπως και χθες μέσα για πάντα στην ψυχή μας θα κατοικείς κάθε στιγμή μας! δεν είναι τούτο χωρισμός είναι απλά ένας μικρός αναπαμός κάποια στιγμή θα ενωθούμε όλοι μαζί θα ξανά μαζευτούμε…

Σου εύχομαι καλό σου ταξίδι … Πολλοί πενθούν τον χαμό του και δεν βρίσκουν λόγια να περιγράψουν τον πόνο τους για την πρόωρη αναχώρησή του. Όπως ανέφερε ένας ακαδημαϊκός φίλος του «Η μόνη λέξη που έρχεται στο μυαλό μου μετά την απώλειά του είναι μοναξιά για τους υπόλοιπους από εμάς. Πολύτιμος, γνήσιος, και πολυδιάστατος.

Οι ψύχραιμες και προσγειωμένες απόψεις του ήταν πάντα χρήσιμες και ευπρόσδεκτες. Εκτιμήσαμε τον ψυχισμό του, τη δύναμη και ακεραιότητα του χαρακτήρα του. Ήταν πάντα θετικός, δυναμικός και αισιόδοξος και έκανε σχέδια για το μέλλον. Έδινε απλόχερα τον εαυτό του για αυτά που πίστευε. Ήταν ένας ανιδιοτελής Έλληνας αλλά και πολίτης του κόσμου, ένας σπάνιος Έλληνας, Ρωμιός όπως θα το προτιμούσε ο ίδιος, με ρίζες από τη Λακωνία μέχρι τη Κορυτσά. Κρίμα που δεν κατόρθωσε ποτέ να κάνει το ταξίδι που επιθυμούσε στην Κορυτσά. Ο Χρίστος ήταν αφοσιωμένος στην επιστήμη του και δεν επέτρεπε στην αναπηρική του καρέκλα να τον εμποδίσει από το να προσφέρει το σύνολο των δυνάμεών του για την επιστήμη και τους ασθενείς του. Σίγουρα, η Ελλάδα και η Ρωμιοσύνη τον πλήγωναν με τους καημούς τους και τις τραγωδίες τους. Ήταν ενεργό μέλος του ιστολογίου Σύλλογος Νέο-Ελληνικών Σπουδών (Modern Greek Studies Association, MGSA) και υπηρέτησε την αλήθεια και την εθνική αυτογνωσία όσο λίγοι. Έμβλημά του η ρήση του εθνικού ποιητή Διονύσιου Σολωμού “το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί ως εθνικό ό,τι είναι αληθινό”, όρος υγιούς εθνικής επιβίωσης μέσα σε ένα ψεύτικο κόσμο. Αφήνει παρακαταθήκη το επιστημονικό και λοιπό συγγραφικό έργο του ,που θα έπρεπε κάποια στιγμή να παρουσιαστεί στο ευρύτερο κοινο, ώστε να καταδειχθεί το μέγεθος, η ευρύτητα και η εμβέλεια της σκέψης του ανδρός.

Προσωπικά νοιώθω ιδιαίτερο χρέος να εξάρω όλες τις προσπάθειές του υπέρ της Κύπρου και του απανταχού Ελληνισμού.

Αγαπητέ Χρίστο, μοιράστηκες μαζί μου την αγάπη σου για την πατρίδα μας και μου συμπαρασταθηκες απλόχερα στις δύσκολες στιγμές μου. Μου δίδαξες πως «it is nice to be important, but it is more important to be nice».

Με συμβούλευες να συνεχίσω να τιμώ την μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου, να στηρίζω το ΠΑΣΟΚ και να παραμείνω πιστός φίλος του Βαγγέλη Βενιζέλου. Για μενα ήσουν μια διαρκής πηγή εμπνευσης . Απειρες φορές επικοινωνούσες μαζί μου νυχθημερόν για να μου δώσεις κουράγιο και συμβουλές στον μοναχικό αγώνα μου για την ανάδειξη της σημασίας της ΑΟΖ για τα εθνικά συμφέροντα. Παρακολουθούσες στενά τις εξελίξεις στο εθνικό αυτό ζήτημα και σε άλλα ζωτικά θέματα που απασχολούν την πατρίδα μας, με ζήλο και αγωνία , αλλά και την πίστη στη τελική δικαίωση. Σου υπόσχομαι ότι δεν θα σταματήσω να αγωνίζομαι γιαυτό τον σκοπό.

Όλοι θα σε θυμούνται για την ανιδιοτέλειά σου, την ανθρωπιά σου και την προσφορά σου, από την αναπηρική καρέκλα, στην ιατρική επιστήμη. Αγωνίστηκες με πάθος για την πατρίδα σου, αλλά με μια έντιμη, κριτική σκέψη. Μας έστελνες τα βράδια την ωραία μουσική της Ρωμιοσύνης, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν την τεράστια εγκυκλοπαιδική σου γνώση σε τόσους διαφορετικούς τομείς, όπως η όπερα, η λογοτεχνία, η βυζαντινή ιστορία, η θεολογία, η γεωγραφία και οι εθνικές μειονότητες. Άνθρωποι έρχονταν σε επαφή μαζί σου και έφευγαν όχι μόνο γοητευμένοι αλλά και με το αίσθημα ότι σε γνώριζαν για χρόνια. Αυτό είναι πάντα κάτι που ξεχωρίζει τις μεγάλες προσωπικότητες.

Τα μεσάνυχτα, κάθε βράδυ, θα περιμένω να ακούσω την φωνή σου μέχρι την ημέρα που θα έρθει η δικιά μου σειρά να συνεχίσουμε την κουβέντα μας, όπως είμαι σίγουρος ότι κάνεις ήδη με τον Σπύρο Μαρκεζίνη και τον φίλο σου Αρη Καρατζά, παρ’ όλο που υποψιάζομαι ότι θα περιμένω στην ουρά.

Οι πόρτες του ουρανού είναι ανοικτές για σένα. Αναπαύσου αδελφέ μου. Η ομογένεια πενθεί. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, πολίτη της ρωμιοσύνης και του κόσμου. Καλό σου ταξίδι Χρίστο. Αιωνία η μνήμη σου.

ΥΓ.: Πληροφορήθηκα ότι ήταν organ donor, και έτσι μέχρι το τέλος έδωσε ό,τι μπορούσε. Φεύγοντας, χάρισε χρόνια ζωής σε άλλους. Αρκετοί φίλοι του Χρίστου συνέβαλαν σε αυτό το άρθρο.

Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης